Ինչպես մանտրաներ կրկնելով, առօրեականությունից աստիճանաբար կտեղափոխվեն ծիսականի տարածք09.13.2016
Սեպտեմբերի 15-ին Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանում պետերբուրգցի երտասարդ, բայց արդեն լայն ճանաչում ունեցող ռեժիսոր Դմիտրի Վոլկոստրելովի ղեկավարությամբ գործող թատերախումբը կմասնակցի «Առօրյականություն: Պարզ գործողություններ» ցուցահանդեսի բացմանը: Պետերբուրգցիները այդ կիսաներկայացում- կիսախաղարկումը կիրականացնեն հանդիսատեսների մասնակցությամբ:
Այդ բեմադրության մասնակիցները հիմնականում կկենտրոնանան այնպիսի բաների վրա, որոնք, մարդը, սովորաբար կատարում է ավտոմատ, շատ դեպքերում ենթագիտակցորեն, օրինակ, կոշիկի քուղերը կապելը կամ ձեռքերը լվանալը:
Միանման, մոնոտոն գործողություններ, որոնք ինչպես մանտրաներ կրկնելով, առօրյականությունից աստիճանաբար կտեղափոխվեն ծիսականի տարածք և թանգարանային տարածության չափումների մեջ ձեռք կբերեն նոր իմաստ:
Թանգարանում տեղադրված տեսախցիկները կնկարահանեն այն ինչ մենք սովորաբար չենք նկատում օրերի «սպիտակ աղմուկի» մեջ և դա կվերարտադրվի փորձի մասնակիցների կողմից:
Ի վերջո, այս նախագծի հեղինակները հույս ունեն, որ համակ ուշադրությունը այդ չնկատվող, մեխանիկական գործընթացները կդարձնի իմաստավորված և, նվազագույնը, ցուցահանդեսի յուրաքանչյուր երկրորդ այցելուի կտա ներհայեցման առիթ:
Դմիտրի Վոլկոստրելովի ղեկավարությամբ գործող «Post» թատերախումբն իր ցուցադրությունների համար նախընտրում է ոչ թատերական միջավայրերը՝ սկսած գիշերային ակումբներից մինչև այգիներ, որտեղից էլ փորձում է մտնել ժամանակակից արվեստի տարածություն:
Նշենք, որ հենց «Post» թատերախումբն է բելոռուս դրամատուրգ Պավել Պրյաժկոյի «Ես ազատ եմ» ֆոտոպիեսով Ռուսաստանում տվել հետդրամատիկական թատրոնի մեկնարկը:
Սեպտեմբերի 15-ին Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանում պետերբուրգցի երտասարդ, բայց արդեն լայն ճանաչում ունեցող ռեժիսոր Դմիտրի Վոլկոստրելովի ղեկավարությամբ գործող թատերախումբը կմասնակցի «Առօրյականություն: Պարզ գործողություններ» ցուցահանդեսի բացմանը: Պետերբուրգցիները այդ կիսաներկայացում- կիսախաղարկումը կիրականացնեն հանդիսատեսների մասնակցությամբ:
Այդ բեմադրության մասնակիցները հիմնականում կկենտրոնանան այնպիսի բաների վրա, որոնք, մարդը, սովորաբար կատարում է ավտոմատ, շատ դեպքերում ենթագիտակցորեն, օրինակ, կոշիկի քուղերը կապելը կամ ձեռքերը լվանալը:
Միանման, մոնոտոն գործողություններ, որոնք ինչպես մանտրաներ կրկնելով, առօրյականությունից աստիճանաբար կտեղափոխվեն ծիսականի տարածք և թանգարանային տարածության չափումների մեջ ձեռք կբերեն նոր իմաստ:
Թանգարանում տեղադրված տեսախցիկները կնկարահանեն այն ինչ մենք սովորաբար չենք նկատում օրերի «սպիտակ աղմուկի» մեջ և դա կվերարտադրվի փորձի մասնակիցների կողմից:
Ի վերջո, այս նախագծի հեղինակները հույս ունեն, որ համակ ուշադրությունը այդ չնկատվող, մեխանիկական գործընթացները կդարձնի իմաստավորված և, նվազագույնը, ցուցահանդեսի յուրաքանչյուր երկրորդ այցելուի կտա ներհայեցման առիթ:
Դմիտրի Վոլկոստրելովի ղեկավարությամբ գործող «Post» թատերախումբն իր ցուցադրությունների համար նախընտրում է ոչ թատերական միջավայրերը՝ սկսած գիշերային ակումբներից մինչև այգիներ, որտեղից էլ փորձում է մտնել ժամանակակից արվեստի տարածություն:
Նշենք, որ հենց «Post» թատերախումբն է բելոռուս դրամատուրգ Պավել Պրյաժկոյի «Ես ազատ եմ» ֆոտոպիեսով Ռուսաստանում տվել հետդրամատիկական թատրոնի մեկնարկը:
 28.11.jpg)
.jpg)
