Բրեխտը դժգոհ էր, որ իր հերոսը անձնական երջանկությունը գերադասում է դասակարգային շահերից11.15.2016
Մոսկվայի Պուշկինի անվան թատրոնում ռեժիսոր Յուրի Բուտուսովը բեմ է հանել Բրեխտի հազվադեպ ներկայացվող «Թմբուկները գիշերվա մեջ» պիեսը: Նշենք, որ Մոսկվայի թատրոններից Et Cetera –ն 10 տարի առաջ անդրադարձել Է գերմանացի դրամատուրգի այս գործին, սակայն դա աննկատ է անցել: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «teatral-online.ru»-ին:
Յուրի Բուտուսովն այսօր մոսկվացի հանդիսատեսի համար ամենասիրելի ռեժիսորներից մեկն է: Հանդիսատեսի այդ ջերմ վերաբերմունքը բացատրվում է այն բանով, որ այնպիսի էքսպրեսիվ ներկայացումներ, որոնք իրականացվում են նրա մտահղացմամբ, ուրիշ որևէ մեկի մոտ չի հանդիպում: Նրա ներկայացումների մեջ զգացմունքներն առավել քան բաց են, պարերը՝ հիանալի, հնչում է ռոք... Եվ այդ ամենը, հանրագումարում սինթեզվելով բեմադրության ընդհանուր տրամաբանությանը, հանդիսատեսի հոգում առաջացնում է ըմբռնման ու ռեժիսորական մտահղացման նույնականություն:
«Թմբուկները գիշերվա մեջ» պիեսը Բրեխտի վաղ շրջանի ոչ ծավալուն ստեղծագործություններից է: Այն մի զինվորի մասին է, որը պատերազմից վերադարձել է իր սիրած աղջկա մոտ և հանդիպել դառն իրողությանը՝ աղջիկը չի սպասել նրան և ամուսնացել է ուրիշի հետ:
Այս բեմադրության մեջ Բուտուսովն առավել մեծ ուշադրություն է հատկացնում պիեսի սոցիալական ասելիքին, որը ներկայացման մեջ արտահայտվում է հասարակության անարդար կառուցվածքում, իսկ պատերազմն ու հեղափոխությունը գոյություն ունեն ներկայացման ծայրամասերում: Առաջին պլանում հուսահատությունն է, վախը, սերը, միայնակությունը, անտարբեր աշխարհում մարդու անհանգստությունը:
Սուր զգացողությունները ռեժիսորը կարողանում է ստանալ ամենահասարակ միջոցներով: Օրինակ, երկրորդ գործողության մեջ բոլոր հերոսները բեմի խորքից շարքով դանդաղ շարժվում են առաջ, իսկ քամին ավելի ու ավելի ուժեղ է ծածանում նրանց անձրևանոցների ու շրջազգեստների փեշերը: Եվ հանկարծ նրանք բոլորը քարանում են տեղում և միայն շատ թույլ սկսում են օրորվել՝ ճիշտ ինչպես կախաղան բարձրացվածներ...
Ընդհանրապես Բուտուսովի ներկայացման մեջ պլաստիկ շարժումները իրենց զգացմունքային դինամիզմով աչքի են ընկնում ասելիքի բազմաշերտությամբ:
Բրեխտն այս պիեսը գրել է Գերմանիայում 1918թ.-ին տեղ գտած հեղափոխությունից հետո, երբ հիասթափվելով քաղաքականությունից, սկսել է զբաղվել գրականությամբ:
«Թմբուկները գիշերվա մեջ»-ը այդ ժամանակաշրջանի նրա առաջին գործերից է: Կոմունիստ Բրեխտը հետագայում դժգոհ էր, որ իր հերոսը անձնական երջանկությունը գերադասում է դասակարգային շահերից: Սակայն Բուտուսովը, ընդհակառակը, իր բեմադրության մեջ հենց անձնականն է մղում առաջին պլան՝ կարծես ասելով, որ թող օրվա անց ու դարձը ներկայացնող կինոն արտացոլի հրդեհները, փլվող տները, իսկ հերոսը պետք է հանգիստ նստի հեռուստացույցի առջև իր նոր կազմած ընտանիքի հետ միասին:
Իսկ գլխավոր ասելիքը ռեժիսորն ավարտում է երևացող տիտրերով և հանդիսատեսը անմիջապես հասկանում է, որ ինքն էլ, ըստ էության նստած է «էկրանին» փոխարինող բեմի առջև և հաճելի ժամանցի է տրված թատրոնում: Իսկ ինչ-որ տեղ շատ հեռվում, գիշերվա մեջ ինչքան ցանկանում են թող հարվածեն թմբուկներին, որովհետև դրանք աղմկում են ոչ իրենց համար...
Մոսկվայի Պուշկինի անվան թատրոնում ռեժիսոր Յուրի Բուտուսովը բեմ է հանել Բրեխտի հազվադեպ ներկայացվող «Թմբուկները գիշերվա մեջ» պիեսը: Նշենք, որ Մոսկվայի թատրոններից Et Cetera –ն 10 տարի առաջ անդրադարձել Է գերմանացի դրամատուրգի այս գործին, սակայն դա աննկատ է անցել: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «teatral-online.ru»-ին:
Յուրի Բուտուսովն այսօր մոսկվացի հանդիսատեսի համար ամենասիրելի ռեժիսորներից մեկն է: Հանդիսատեսի այդ ջերմ վերաբերմունքը բացատրվում է այն բանով, որ այնպիսի էքսպրեսիվ ներկայացումներ, որոնք իրականացվում են նրա մտահղացմամբ, ուրիշ որևէ մեկի մոտ չի հանդիպում: Նրա ներկայացումների մեջ զգացմունքներն առավել քան բաց են, պարերը՝ հիանալի, հնչում է ռոք... Եվ այդ ամենը, հանրագումարում սինթեզվելով բեմադրության ընդհանուր տրամաբանությանը, հանդիսատեսի հոգում առաջացնում է ըմբռնման ու ռեժիսորական մտահղացման նույնականություն:
«Թմբուկները գիշերվա մեջ» պիեսը Բրեխտի վաղ շրջանի ոչ ծավալուն ստեղծագործություններից է: Այն մի զինվորի մասին է, որը պատերազմից վերադարձել է իր սիրած աղջկա մոտ և հանդիպել դառն իրողությանը՝ աղջիկը չի սպասել նրան և ամուսնացել է ուրիշի հետ:
Այս բեմադրության մեջ Բուտուսովն առավել մեծ ուշադրություն է հատկացնում պիեսի սոցիալական ասելիքին, որը ներկայացման մեջ արտահայտվում է հասարակության անարդար կառուցվածքում, իսկ պատերազմն ու հեղափոխությունը գոյություն ունեն ներկայացման ծայրամասերում: Առաջին պլանում հուսահատությունն է, վախը, սերը, միայնակությունը, անտարբեր աշխարհում մարդու անհանգստությունը:
Սուր զգացողությունները ռեժիսորը կարողանում է ստանալ ամենահասարակ միջոցներով: Օրինակ, երկրորդ գործողության մեջ բոլոր հերոսները բեմի խորքից շարքով դանդաղ շարժվում են առաջ, իսկ քամին ավելի ու ավելի ուժեղ է ծածանում նրանց անձրևանոցների ու շրջազգեստների փեշերը: Եվ հանկարծ նրանք բոլորը քարանում են տեղում և միայն շատ թույլ սկսում են օրորվել՝ ճիշտ ինչպես կախաղան բարձրացվածներ...
Ընդհանրապես Բուտուսովի ներկայացման մեջ պլաստիկ շարժումները իրենց զգացմունքային դինամիզմով աչքի են ընկնում ասելիքի բազմաշերտությամբ:
Բրեխտն այս պիեսը գրել է Գերմանիայում 1918թ.-ին տեղ գտած հեղափոխությունից հետո, երբ հիասթափվելով քաղաքականությունից, սկսել է զբաղվել գրականությամբ:
«Թմբուկները գիշերվա մեջ»-ը այդ ժամանակաշրջանի նրա առաջին գործերից է: Կոմունիստ Բրեխտը հետագայում դժգոհ էր, որ իր հերոսը անձնական երջանկությունը գերադասում է դասակարգային շահերից: Սակայն Բուտուսովը, ընդհակառակը, իր բեմադրության մեջ հենց անձնականն է մղում առաջին պլան՝ կարծես ասելով, որ թող օրվա անց ու դարձը ներկայացնող կինոն արտացոլի հրդեհները, փլվող տները, իսկ հերոսը պետք է հանգիստ նստի հեռուստացույցի առջև իր նոր կազմած ընտանիքի հետ միասին:
Իսկ գլխավոր ասելիքը ռեժիսորն ավարտում է երևացող տիտրերով և հանդիսատեսը անմիջապես հասկանում է, որ ինքն էլ, ըստ էության նստած է «էկրանին» փոխարինող բեմի առջև և հաճելի ժամանցի է տրված թատրոնում: Իսկ ինչ-որ տեղ շատ հեռվում, գիշերվա մեջ ինչքան ցանկանում են թող հարվածեն թմբուկներին, որովհետև դրանք աղմկում են ոչ իրենց համար...
 28.11.jpg)
.jpg)
