Ծերունազարդ ռեժիսորը կրկին անդրադարձել է «Մահաբհարատային»06.29.2017
Ինձ համար թատրոնը դա հնարավորություն է ապրել մեկ կամ երկու ժամ սահմանային կենտրոնացման մեջ, այդ փորձը կիսել այլ հանդիասատեսների հետ և հեռանալ՝ հարստացած սեփական մտքերով»,- այսպես է բնութագրել թատրոնի նկատմամբ իր մոտեցումը ժամանակակից թատրոնի բրիտանացի նշանավոր ներկայացուցիչ, ռեժիսոր Փիթեր Բրուքը, որը նախորդ օրը՝ ֆրանսիական «Բուֆ դյու Նոր» թատրոնում իր բեմադրած «Մարտից հետո» խորագիրն ունեցող ներկայացմամբ սկսել է մոսկովյան իր հյուրախաղերը:
Ֆրանսիացի Մարի Էլեն Էտյենի գործընկերությամբ բեմադրված ներկայացման համար գրական հենք է հանդիսացել հին հնդկական «Մահաբհարատա» էպոսը:
Արևմտյան թատերական քննադատները 4 դերասանների և ներշնչված երաժշտի կատարմամբ ներկայացումը անվանել են իմաստության և պոեզիայի իրական հրաշք: Այստեղ ռեժիսորը չի օգտագործում որևէ հնարք և ժամանակակից բեմական հորինվածքներ:
Այդ առթիվ նույնիս բրիտանական «Guardian» պարբերականը գրել է. «Այն ժամանակներում, երբ թատրոնը ժամանակակից տեխնոլոգիաների ընձեռած հնարավորություններից գլխապտույտ է զգում, անհնար է թվում, որ այսպիսի տնտեսող միջոցներով կարելի է հասնել այսպիսի էֆֆեկտի»:
Բրուքը «Մահաբհարատա» էպոսին առաջին անգամ անդրադարձել է 1985թ.-ին:
«Եթե մենք որոշել ենք վերադառնալ այս աշխատանքին այժմ, ապա այն բանի համար, որ առաջացել է անհրաժեշտություն գտնելու նրանում այնպիսի մի բան, որը կարող է նշանակություն ունենալ այսօր ապրողներիս համար»,- ասել է 92 ամյա ռեժիսորը:
Ըստ նրա. «Հազարավոր տարիներ առաջ ստեղծված այս մեծ էպոսը իր մեջ է ներառել կարևոր մետաֆիզիկական գաղափարներ և, դրանով հանդերձ նաև ամենօրյա կյանքի պարզագույն դրսևորումներ»:
Իսկ ռեժիսորի և դերասանների աշխատանքային հարաբերությունների մասին խոսելիս դերասանուհի Քերոլ Քարեմերան նշել է, որ «Բրուքը միշտ տալիս է սխալվելու իրավունք, որը քո մեջ ներարկում է վստահություն»: Քերոլ Քարեմերան խոստովանում է, որ Բրուքը կարևորում է դերասանի մարդկային գործոնը և միշտ կրկնում է, որ պետք չէ լինել արտիստ, միանգամայն բավական լինել մարդ:
Ռեժիսորի հետ աշխատելիս չի գալիս այն պահը, երբ ներկայացումն արդեն պատրաստ է և դրա հետ այլևս ոչինչ տեղի չի ունենում: Հակառակը, ներկայացումը մշտապես փոփոխվում է, ձեռք է բերում ինչ-որ մի նոր բան:
Դերասանուհին նշել է, որ Բրուքը դա ֆենոմեն է: « Մարդ, որը տեսել է պատմության եզրը, չնայած իր տարիքին ու փորձին, դեռ մարդկությանը նայում է բարիությամբ, հետաքրքրությամբ, ըմբռնումով և հույսով»:
Ներկայացման մեջ զբաղված մեկ այլ դերասան՝ Շյոն Օ՝Քալագանը նշել է, որ Փիթեր Բրուքի աշխատելաոճը դա սխալների և փորձերի մեթոդ է, «դա մաքրվելու, ոչ անհրաժեշտից ազատվելու գործընթաց է, որպեսզի պատմես գլխավորի մասին»: Նրա ասելով Բրուքը չունի այնպիսի հասկացություն, ինչպիսին դերասանների ընտրությունն է (քասթինգը): Նա իր համահեղինակ Մարի Էլեն Էտյենի հետ շատ է ճանապարհորդում, նրանք անցկացնում են լաբորատորիաներ, հանդիպում են մարդկանց հետ և դա նրանց համար ամենագլխավորն է:
Ինձ համար թատրոնը դա հնարավորություն է ապրել մեկ կամ երկու ժամ սահմանային կենտրոնացման մեջ, այդ փորձը կիսել այլ հանդիասատեսների հետ և հեռանալ՝ հարստացած սեփական մտքերով»,- այսպես է բնութագրել թատրոնի նկատմամբ իր մոտեցումը ժամանակակից թատրոնի բրիտանացի նշանավոր ներկայացուցիչ, ռեժիսոր Փիթեր Բրուքը, որը նախորդ օրը՝ ֆրանսիական «Բուֆ դյու Նոր» թատրոնում իր բեմադրած «Մարտից հետո» խորագիրն ունեցող ներկայացմամբ սկսել է մոսկովյան իր հյուրախաղերը:
Ֆրանսիացի Մարի Էլեն Էտյենի գործընկերությամբ բեմադրված ներկայացման համար գրական հենք է հանդիսացել հին հնդկական «Մահաբհարատա» էպոսը:
Արևմտյան թատերական քննադատները 4 դերասանների և ներշնչված երաժշտի կատարմամբ ներկայացումը անվանել են իմաստության և պոեզիայի իրական հրաշք: Այստեղ ռեժիսորը չի օգտագործում որևէ հնարք և ժամանակակից բեմական հորինվածքներ:
Այդ առթիվ նույնիս բրիտանական «Guardian» պարբերականը գրել է. «Այն ժամանակներում, երբ թատրոնը ժամանակակից տեխնոլոգիաների ընձեռած հնարավորություններից գլխապտույտ է զգում, անհնար է թվում, որ այսպիսի տնտեսող միջոցներով կարելի է հասնել այսպիսի էֆֆեկտի»:
Բրուքը «Մահաբհարատա» էպոսին առաջին անգամ անդրադարձել է 1985թ.-ին:
«Եթե մենք որոշել ենք վերադառնալ այս աշխատանքին այժմ, ապա այն բանի համար, որ առաջացել է անհրաժեշտություն գտնելու նրանում այնպիսի մի բան, որը կարող է նշանակություն ունենալ այսօր ապրողներիս համար»,- ասել է 92 ամյա ռեժիսորը:
Ըստ նրա. «Հազարավոր տարիներ առաջ ստեղծված այս մեծ էպոսը իր մեջ է ներառել կարևոր մետաֆիզիկական գաղափարներ և, դրանով հանդերձ նաև ամենօրյա կյանքի պարզագույն դրսևորումներ»:
Իսկ ռեժիսորի և դերասանների աշխատանքային հարաբերությունների մասին խոսելիս դերասանուհի Քերոլ Քարեմերան նշել է, որ «Բրուքը միշտ տալիս է սխալվելու իրավունք, որը քո մեջ ներարկում է վստահություն»: Քերոլ Քարեմերան խոստովանում է, որ Բրուքը կարևորում է դերասանի մարդկային գործոնը և միշտ կրկնում է, որ պետք չէ լինել արտիստ, միանգամայն բավական լինել մարդ:
Ռեժիսորի հետ աշխատելիս չի գալիս այն պահը, երբ ներկայացումն արդեն պատրաստ է և դրա հետ այլևս ոչինչ տեղի չի ունենում: Հակառակը, ներկայացումը մշտապես փոփոխվում է, ձեռք է բերում ինչ-որ մի նոր բան:
Դերասանուհին նշել է, որ Բրուքը դա ֆենոմեն է: « Մարդ, որը տեսել է պատմության եզրը, չնայած իր տարիքին ու փորձին, դեռ մարդկությանը նայում է բարիությամբ, հետաքրքրությամբ, ըմբռնումով և հույսով»:
Ներկայացման մեջ զբաղված մեկ այլ դերասան՝ Շյոն Օ՝Քալագանը նշել է, որ Փիթեր Բրուքի աշխատելաոճը դա սխալների և փորձերի մեթոդ է, «դա մաքրվելու, ոչ անհրաժեշտից ազատվելու գործընթաց է, որպեսզի պատմես գլխավորի մասին»: Նրա ասելով Բրուքը չունի այնպիսի հասկացություն, ինչպիսին դերասանների ընտրությունն է (քասթինգը): Նա իր համահեղինակ Մարի Էլեն Էտյենի հետ շատ է ճանապարհորդում, նրանք անցկացնում են լաբորատորիաներ, հանդիպում են մարդկանց հետ և դա նրանց համար ամենագլխավորն է:
 28.11.jpg)
.jpg)
