Էդիպը գիտե, որ դա իր մահվան վայրն է03.26.2018
Հանգստյան օրերին, մարտի 24-ին և 25-ին, Սանկտ-Պետերբուրգի Տովստոնոգովի անվան Մեծ դրամատիկական թատրոնում հայտնի ռեժիսոր Անդրեյ Կոնչալովսկին հանդիսատեսին է ներկայացրել «Էդիպը Կոլոնում» իր նոր ներկայացումը: Այդ մասին տեղեկացնում է «РИА новости»-ն:
Այս բեմադրությունը Սոֆոկլեսի հեղինակած ողբերգության համառոտացված տարբերակն է: Իր հեղինակային վարկածում ռեժիսորը հրաժարվել է կերպարների մի մասից, իսկ որոշներն էլ միավորել է մեկ հերոսի մեջ:
Կուրացած և Թեբեից վտարված հայրասպան և իր մոր հետ ամուսնացած Էդիպ թագավորը թափառում է Հունաստանում իր դստեր՝ Անտիգոնեի հետ՝ որևէ վայրում չգտնելով հանգրվան: Ներկայացումը սկսվում է այն պահից երբ նրանք հասնում են Աթենքի մոտ գտնվող Կոլոնա գյուղ: Հասնելով սրբազան պուրակին, նրանք կանգ են առնում, որովհետև Էդիպը գիտե, որ դա իր մահվան վայրն է:
«Սոֆոկլեսը, Էսքիլոսը, Շեքսպիրը, Չեխովը, Սթրինբերգը ստեղծել են ստեղծագործություններ, որոնց մեջ կարելի է գտնել ինչ-որ մի ընդհանուր բան: Հանճարների մեջ այդ ընդհանուրը մարդուն և աշխարհը ճանաչելու փորձն է: «Փորձը հասկանալ»-ը չի նշանակում գիտակցել: Այդ պատճառով էլ այդ ստեղծագործությունները ինքնին հանդիսանում են հանելուկ: Եվ ամեն անգամ ռեժիսորը ձգտում է հասկանալ տիեզերքի և մարդու հենց այդ նույն գաղտնիքը»,- ասել է Կոնչալովսկին:
Նրա ասելով Սոֆոկլեսին և Չեխովին բեմադրելը միանման բարդ են, որովհետև քեզ զգում ես ապակե բուրգով վեր սողացողի վիճակում:
«Ամեն դար ունի այդ մեծ ստեղծագործությունների իր ընթերցումները»,- ավելացրել է ռուսաստանցի ռեժիսրը:
Ասենք, որ Անդրեյ Կոնչալովսկին անտիկ դարաշրջանի հույն դրամատուրգի այս ողբերգությանն անդրադարձել է նաև 2014թ.-ին:
Այդ անգամ նա սոֆոկլեսյան ողբերգության իր պատկերացումները բեմ էր հանել իտալացի արտիստների հետ՝ Իտալիայում:
Հանգստյան օրերին, մարտի 24-ին և 25-ին, Սանկտ-Պետերբուրգի Տովստոնոգովի անվան Մեծ դրամատիկական թատրոնում հայտնի ռեժիսոր Անդրեյ Կոնչալովսկին հանդիսատեսին է ներկայացրել «Էդիպը Կոլոնում» իր նոր ներկայացումը: Այդ մասին տեղեկացնում է «РИА новости»-ն:
Այս բեմադրությունը Սոֆոկլեսի հեղինակած ողբերգության համառոտացված տարբերակն է: Իր հեղինակային վարկածում ռեժիսորը հրաժարվել է կերպարների մի մասից, իսկ որոշներն էլ միավորել է մեկ հերոսի մեջ:
Կուրացած և Թեբեից վտարված հայրասպան և իր մոր հետ ամուսնացած Էդիպ թագավորը թափառում է Հունաստանում իր դստեր՝ Անտիգոնեի հետ՝ որևէ վայրում չգտնելով հանգրվան: Ներկայացումը սկսվում է այն պահից երբ նրանք հասնում են Աթենքի մոտ գտնվող Կոլոնա գյուղ: Հասնելով սրբազան պուրակին, նրանք կանգ են առնում, որովհետև Էդիպը գիտե, որ դա իր մահվան վայրն է:
«Սոֆոկլեսը, Էսքիլոսը, Շեքսպիրը, Չեխովը, Սթրինբերգը ստեղծել են ստեղծագործություններ, որոնց մեջ կարելի է գտնել ինչ-որ մի ընդհանուր բան: Հանճարների մեջ այդ ընդհանուրը մարդուն և աշխարհը ճանաչելու փորձն է: «Փորձը հասկանալ»-ը չի նշանակում գիտակցել: Այդ պատճառով էլ այդ ստեղծագործությունները ինքնին հանդիսանում են հանելուկ: Եվ ամեն անգամ ռեժիսորը ձգտում է հասկանալ տիեզերքի և մարդու հենց այդ նույն գաղտնիքը»,- ասել է Կոնչալովսկին:
Նրա ասելով Սոֆոկլեսին և Չեխովին բեմադրելը միանման բարդ են, որովհետև քեզ զգում ես ապակե բուրգով վեր սողացողի վիճակում:
«Ամեն դար ունի այդ մեծ ստեղծագործությունների իր ընթերցումները»,- ավելացրել է ռուսաստանցի ռեժիսրը:
Ասենք, որ Անդրեյ Կոնչալովսկին անտիկ դարաշրջանի հույն դրամատուրգի այս ողբերգությանն անդրադարձել է նաև 2014թ.-ին:
Այդ անգամ նա սոֆոկլեսյան ողբերգության իր պատկերացումները բեմ էր հանել իտալացի արտիստների հետ՝ Իտալիայում:
 28.11.jpg)
.jpg)
