Ճանապարհորդել տախտակամածում առանձնանալու համար ոչ մի անկյուն չունեցող լաստով03.27.2018
Կոպենհագենում կայացել է վավերագրական կինոյի «CPH:DOX» 16-րդ միջազգային փառատոնը: Միջոցառման 11 օրերի ընթացքում այստեղ կայացել է 65 համաշխարհային և 40 ֆիլմերի պրեմիերա: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «kommersant.ru»-ին: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «kommersant.ru»-ին:
Փառատոնում զգալի ծավալ են կազմել գլոբալ սոցիալ-քաղաքական խնդիրներին և անհանգիստ տարածքներին նվիրված ժապավենները, որոնց համար բնութագրական գործողությունների վայրերը եղել են Սիրիան, Կոնգոն, Տանզանիան, Աֆղանստանը, Ուկրաինան:
Մի առանձին խումբ էլ կազմել են նյութի մատուցման նոր ձևեր փնտրող և, այսպես կոչված, վավերագրական կինոյի նոր փիլիսոփայությանն առնչվող կինոժապավենները: Օրինակ, ռեժիսոր Փեթեր Մեթթլերը, որը համարվում է փորձարարական վավերագրական կինոյի դասական, Էմմա Դեյվի համագործակցությամբ նկարահանել է «Դառնալով կենդանի» ֆիլմը:
Այս երկու ռեժիսորները իրենց հետ վերցնելով փիլիսոփա Դևիդ Էյբրամին, խորասուզվում են Վայնոմինգի բնական արգելոցի կյանքի մեջ: Բոլոր երեքն էլ, ասես, տարալուծվում են բազմազան կենդանական աշխարհում: Ժամանակակից նկարահանման խցիկը հնարավորություն է տալիս հետևելու լուսնի տակ երկու որմզդեղերի հանդիպմանը...
Ֆիլմի հեղինակները նախնադարյան մարդու դերի մեջ են մտնում և սկսում են գուշակել այն մասին, որ գրավոր խոսքը ծագել է այն ժամանակ, երբ հնագույն որսորդները փորձել են ընթերցել և վերարտադրել գազանների ոտնահետքերը: Ըստ նրանց, հենց դա է առաջին այբուբենի ծննդյան տիրույթը:
Այդպիսի հիպոթեզներով ու բնության մոտ լինելու կորուսյալ զգացումներով է առատ այդ ֆիլմը, որը դարձավ փառատոնի հիթերից մեկը:
Իսկ կոպենհագենյան մեծ կինոստուգատեսի հաղթողը դարձավ շվեդ ռեժիսոր Մարկուս Լինդենի «Լաստը» ֆիլմը:
Այս կինոնկարի հերոսները տարբեր երկրներից եկած և համատեղված 5 տղամարդ և վեց կին են, որոնք տախտակամածում առանձնանալու համար ոչ մի անկյուն չունեցող լաստով 1973թ.-ին հաղթահարել էին օվկիանոսը: (Դեղին մամուլը այդ օրերին լաստն անվանում էր «սեքս-լաստ»):
Այս ճանապարհորդության նախաձեռնողը մեքսիկացի մարդաբան էր, որը վավերացրել էր ու նկարահանել լաստով ճանապարհորդողների վարքագիծը: Նա ցանկացել էր ստանալ աշխարհում շրջանառվող այն տեսության գիտական հիմնավորումը, որ մարդկությունը բնույթով ագրեսիվ է և չի կարող ապրել առանց պատերազմների, որ արուները պետք է միշտ պայքարեն էգերի համար և այլն:
Զարմանալի ձևով այս փորձը հերքեց այդ տեսությունը: Ենթադրվում է, որ նման ելքը պայմանավորված էր այն հանգամանքով, որ ի սկզբանե լաստի կառավարումն իրենց ձեռքն էին վերցրել կանայք...
Հավաքելով այդ հիշարժան ճամփորդության արդեն ծերացած հերոսներին, ռեժիսորը ընդհանրացնում է պատրանքների և սեռական հեղափոխությունների փորձը՝ այն համեմատելով այսօր աշխարհում իշխող քաղաքական կոռեկտության հետ:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Փառատոնում զգալի ծավալ են կազմել գլոբալ սոցիալ-քաղաքական խնդիրներին և անհանգիստ տարածքներին նվիրված ժապավենները, որոնց համար բնութագրական գործողությունների վայրերը եղել են Սիրիան, Կոնգոն, Տանզանիան, Աֆղանստանը, Ուկրաինան:
Մի առանձին խումբ էլ կազմել են նյութի մատուցման նոր ձևեր փնտրող և, այսպես կոչված, վավերագրական կինոյի նոր փիլիսոփայությանն առնչվող կինոժապավենները: Օրինակ, ռեժիսոր Փեթեր Մեթթլերը, որը համարվում է փորձարարական վավերագրական կինոյի դասական, Էմմա Դեյվի համագործակցությամբ նկարահանել է «Դառնալով կենդանի» ֆիլմը:
Այս երկու ռեժիսորները իրենց հետ վերցնելով փիլիսոփա Դևիդ Էյբրամին, խորասուզվում են Վայնոմինգի բնական արգելոցի կյանքի մեջ: Բոլոր երեքն էլ, ասես, տարալուծվում են բազմազան կենդանական աշխարհում: Ժամանակակից նկարահանման խցիկը հնարավորություն է տալիս հետևելու լուսնի տակ երկու որմզդեղերի հանդիպմանը...
Ֆիլմի հեղինակները նախնադարյան մարդու դերի մեջ են մտնում և սկսում են գուշակել այն մասին, որ գրավոր խոսքը ծագել է այն ժամանակ, երբ հնագույն որսորդները փորձել են ընթերցել և վերարտադրել գազանների ոտնահետքերը: Ըստ նրանց, հենց դա է առաջին այբուբենի ծննդյան տիրույթը:
Այդպիսի հիպոթեզներով ու բնության մոտ լինելու կորուսյալ զգացումներով է առատ այդ ֆիլմը, որը դարձավ փառատոնի հիթերից մեկը:
Իսկ կոպենհագենյան մեծ կինոստուգատեսի հաղթողը դարձավ շվեդ ռեժիսոր Մարկուս Լինդենի «Լաստը» ֆիլմը:
Այս կինոնկարի հերոսները տարբեր երկրներից եկած և համատեղված 5 տղամարդ և վեց կին են, որոնք տախտակամածում առանձնանալու համար ոչ մի անկյուն չունեցող լաստով 1973թ.-ին հաղթահարել էին օվկիանոսը: (Դեղին մամուլը այդ օրերին լաստն անվանում էր «սեքս-լաստ»):
Այս ճանապարհորդության նախաձեռնողը մեքսիկացի մարդաբան էր, որը վավերացրել էր ու նկարահանել լաստով ճանապարհորդողների վարքագիծը: Նա ցանկացել էր ստանալ աշխարհում շրջանառվող այն տեսության գիտական հիմնավորումը, որ մարդկությունը բնույթով ագրեսիվ է և չի կարող ապրել առանց պատերազմների, որ արուները պետք է միշտ պայքարեն էգերի համար և այլն:
Զարմանալի ձևով այս փորձը հերքեց այդ տեսությունը: Ենթադրվում է, որ նման ելքը պայմանավորված էր այն հանգամանքով, որ ի սկզբանե լաստի կառավարումն իրենց ձեռքն էին վերցրել կանայք...
Հավաքելով այդ հիշարժան ճամփորդության արդեն ծերացած հերոսներին, ռեժիսորը ընդհանրացնում է պատրանքների և սեռական հեղափոխությունների փորձը՝ այն համեմատելով այսօր աշխարհում իշխող քաղաքական կոռեկտության հետ:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի: