«Աբրակադաբռա»-ն մինչև 36 տարեկանների սերնդի բնութագիր06.26.2018
Մոսկվայում մեկնարկել է երիտասարդ արվեստի 6-րդ միջազգային բիենալեն: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «iz.ru»-ին:
Այս միջոցառման հիմնական նախագիծը կոչվում է «Աբրակադաբռա»: Դրան մասնակցում են մինչև 36 տարեկան 50 արվեստագետներ: Նրանք բիենալեի մասնակիցներին և այցելուներին ներկայանում իրենց ստեղծած նկարներով, ինստալացիաներով, քանդակներով և տեսա-արթի ոլորտի աշխատանքներով:
Իսկ ընդհանրապես բիենալեն գործունեություն է ծավալում Ռուսաստանի մայրաքաղաքի տարածքում նախատեսված 50 հարթակներում: Բոլոր ներկայացված նախագծերը և իրադարձությունները խիստ բազմազան են ինչպես իրենց ձևաչափերով, այնպես էլ բովանդակությամբ: Միակ հանգամանքը, որը միավորում է այս բազմազանությունը մասնակիցների տարիքային սահմանափակումն է և փորձը գտնելու այն հարցի պատասխանը, թե ինչ է ապագայի արվեստը:
Այստեղ կտավին պատկերված ավանդական գեղանկարները հազվադեպ են, իսկ ակադեմիական քանդակագործություն ընդհանրապես չկա: Կան բազմաթիվ մուլտիմեդիական արվեստի ստեղծագործություններ, փորձարարություններ ռոբոտատեխնիկայի ոլորտում, site-specific art (աշխատանքներ, որոնք նախատեսված են կոնկրետ տարածության հետ համագործակցության համար):
Երիտասարդ արվեստի 6-րդ միջազգային բիենալեի կողմից արվեստի խնդիրներին մոտեցումների խտացված տիրույթը «Աբրակադաբռա» նախագիծն է: Անունը ցուցադրության համակարգող, իտալացի Լուկրեցիա Կալաբրոյի մտքի արգասիքն է: Ներկայացված 1,5 հազար հայտերից այս ցուցադրության համար ընտրվել են մի քանի տասնյակը: Այցելուն ինքն է որոշում ներկայացված անհասկանալի գեղարվեստական աբրակադաբռան դասավորելով ինչ-որ իմաստային կառուցվածքի հասնելու խնդիրը և դրան համապատասխան հաղորդագրության բովանդակությունը:
Օրինակ, իտալացի Ռիկարդո Ջակկոնիի «Տարափոխիկ կարգավիճակ» աշխատանքն իրենից ներկայացնում է սարսափելի տեսքի, գետնին ընկած խամաճիկ, որը թելերով կապված է առատաղին գտնվող մեխանիզմին: Հանկարծ բարձրանում է նրա ձեռքը, կամ մի փոքր ցնցվում է ոտքը... Երա՞զ է: Թե՞ ցնցումներ են: Իսկ, գուցե, կերպարը պարզապես հարբա՞ծ է:
Կամ այս նույն տարածքում տեղադրված «Լուսաբացից առաջ ամենամութ ժամը» աշխատանքը, որը հեղինակել է հույն արվեստագետ Վասիլիսա Պապագեորգիուն: Նա տարածությունը ձևավորել է ինչպես սրճարանի վաճառասեղանի սրահին հարող միջավայր, որը լրացրել է իբր թե այցելուների մոռացած իրերով՝ մատանի, փոքրիկ ճամպրուկ, ձեռքի ժամացույց... Երեկոն անցյալ է, մնացել են կայացած զվարճանքի բեկորները...
«Աբրակադաբռայի» ցանկացած ընդհանրացում կունենա հարդարման, միջամտությամբ գեղեցկացնելու էֆեկտ: Գաղափարական կամ գեղագիտական միասնական վեկտորի բացակայությունը այս ցուցադրանքի գեղարվեստական գլխավոր բնութագիրն է, իսկ գուց և այդ գործերը ներկայացնող սերնդի բնութագիրը:
Մոսկվայում մեկնարկել է երիտասարդ արվեստի 6-րդ միջազգային բիենալեն: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «iz.ru»-ին:
Այս միջոցառման հիմնական նախագիծը կոչվում է «Աբրակադաբռա»: Դրան մասնակցում են մինչև 36 տարեկան 50 արվեստագետներ: Նրանք բիենալեի մասնակիցներին և այցելուներին ներկայանում իրենց ստեղծած նկարներով, ինստալացիաներով, քանդակներով և տեսա-արթի ոլորտի աշխատանքներով:
Իսկ ընդհանրապես բիենալեն գործունեություն է ծավալում Ռուսաստանի մայրաքաղաքի տարածքում նախատեսված 50 հարթակներում: Բոլոր ներկայացված նախագծերը և իրադարձությունները խիստ բազմազան են ինչպես իրենց ձևաչափերով, այնպես էլ բովանդակությամբ: Միակ հանգամանքը, որը միավորում է այս բազմազանությունը մասնակիցների տարիքային սահմանափակումն է և փորձը գտնելու այն հարցի պատասխանը, թե ինչ է ապագայի արվեստը:
Այստեղ կտավին պատկերված ավանդական գեղանկարները հազվադեպ են, իսկ ակադեմիական քանդակագործություն ընդհանրապես չկա: Կան բազմաթիվ մուլտիմեդիական արվեստի ստեղծագործություններ, փորձարարություններ ռոբոտատեխնիկայի ոլորտում, site-specific art (աշխատանքներ, որոնք նախատեսված են կոնկրետ տարածության հետ համագործակցության համար):
Երիտասարդ արվեստի 6-րդ միջազգային բիենալեի կողմից արվեստի խնդիրներին մոտեցումների խտացված տիրույթը «Աբրակադաբռա» նախագիծն է: Անունը ցուցադրության համակարգող, իտալացի Լուկրեցիա Կալաբրոյի մտքի արգասիքն է: Ներկայացված 1,5 հազար հայտերից այս ցուցադրության համար ընտրվել են մի քանի տասնյակը: Այցելուն ինքն է որոշում ներկայացված անհասկանալի գեղարվեստական աբրակադաբռան դասավորելով ինչ-որ իմաստային կառուցվածքի հասնելու խնդիրը և դրան համապատասխան հաղորդագրության բովանդակությունը:
Օրինակ, իտալացի Ռիկարդո Ջակկոնիի «Տարափոխիկ կարգավիճակ» աշխատանքն իրենից ներկայացնում է սարսափելի տեսքի, գետնին ընկած խամաճիկ, որը թելերով կապված է առատաղին գտնվող մեխանիզմին: Հանկարծ բարձրանում է նրա ձեռքը, կամ մի փոքր ցնցվում է ոտքը... Երա՞զ է: Թե՞ ցնցումներ են: Իսկ, գուցե, կերպարը պարզապես հարբա՞ծ է:
Կամ այս նույն տարածքում տեղադրված «Լուսաբացից առաջ ամենամութ ժամը» աշխատանքը, որը հեղինակել է հույն արվեստագետ Վասիլիսա Պապագեորգիուն: Նա տարածությունը ձևավորել է ինչպես սրճարանի վաճառասեղանի սրահին հարող միջավայր, որը լրացրել է իբր թե այցելուների մոռացած իրերով՝ մատանի, փոքրիկ ճամպրուկ, ձեռքի ժամացույց... Երեկոն անցյալ է, մնացել են կայացած զվարճանքի բեկորները...
«Աբրակադաբռայի» ցանկացած ընդհանրացում կունենա հարդարման, միջամտությամբ գեղեցկացնելու էֆեկտ: Գաղափարական կամ գեղագիտական միասնական վեկտորի բացակայությունը այս ցուցադրանքի գեղարվեստական գլխավոր բնութագիրն է, իսկ գուց և այդ գործերը ներկայացնող սերնդի բնութագիրը:
.jpg)
