Ստեղծել այնպիսի բան, որը հնարավորություն կտար հասկանալ երկիրը05.16.2016
«Այսօր մեր մեջ պակասում է հարգանքը հեղինակի նկատմամբ, այսինքն, նրա մտահղացումը հասկանալու անկեղծ ցանկությունը: Առավել հաճախ հանդիպում է ինքն իրեն արտահայտելու ռեժիսորի ցանկությունը»,- հայտարարել է ռուսաստանցի ճանաչված ռեժիսոր Անդրեյ Կոնչալովսկին օրերս Մոսկվայի Մոսսվետի թատրոնում իր բեմականացրած չեխովյան եռապատման պրեմիերայի առթիվ:
Նոր ներկայացումը ճանաչված ռեժիսորը պատրաստել է ռուս մեծ դասական Անտոն Չեխովի հանրայատ «Քեռի Վանյա», «Երեք քույրեր», և «Բալենու այգին» ստեղծագործությունների հիման վրա:
«Ես չեմ հիշում, որ երբևէ ինչ-որ տեղ, միաժամանակ, բեմադրվեն երեք չեխովյան պիեսներ, որոնք միավորված լինեն մեկ գաղափարով և արտահայտեն Ռուսաստանի կյանքի բոլոր և դրամատուրգի անձնական կյանքի փուլերը: Մեր համար շատ կարևոր էր ստեղծել այնպիսի բան, որը հնարավորություն կտար հասկանալ երկիրը՝ իսկական ռուս մարդու միջոցով»,- նշել է Կոնչալովսկին: Նա իր պատրաստած բեմադրության հեղինակային չափանիշները պահպանելու գաղափարական հենքի և մոտեցման մասին խոսելիս հիշել է մեկ այլ նշանավոր ռուսաստանցի ռեժիսորի՝ Գեորգի Տովստոնոգովի խոսքերը, ով նույնպես մեծ պատկառանքով ու սիրով է մոտեցել իր պատրաստած բեմադրությունների գրական տեքստերին՝ համոզված լինելով, որ «Եթե չկա սեր, ապա չկա նաև ներկայացում»: Կոնչալովսկին ընդգծել է, որ խոսքը այս դեպքում չի վերաբերում բեմի նկատմամբ ունեցած սիրուն, այլ «հերոսների և այն զգացմունքների մասին սիրուն, որոնք ներդրել է հեղինակը »:
Կոնչալովսկին ասել է, որ հենց դրանում էլ կայանում է իր ռեժիսորական խնդիրը՝ հասկանալ այն զգացմունքները, որոնք դրդել են հեղինակին ստեղծել պիես: «Պարտիտուրան գրել է Չեխովը, ես միայն դիրիժորություն եմ արել՝ երաժշտական գործիքները չփոխարինելով գրամեքենայով կամ զուգարանի կոնքով և չկրճատելով»,-նշել է Կոնչալովսկին: Նա ընդգծել է, որ մեր օրերում չգիտես ինչու է առաջացել այդ կրճատման միտումը: «Չէ որ Բեթհովենի ստեղծագործությունների միջից չեն հանում նոտաներ: Իսկ իմ համար Չեխովի պիեսները այդ նույն նոտաներն են»,- ասել է ռեժիսորը:
«Այսօր մեր մեջ պակասում է հարգանքը հեղինակի նկատմամբ, այսինքն, նրա մտահղացումը հասկանալու անկեղծ ցանկությունը: Առավել հաճախ հանդիպում է ինքն իրեն արտահայտելու ռեժիսորի ցանկությունը»,- հայտարարել է ռուսաստանցի ճանաչված ռեժիսոր Անդրեյ Կոնչալովսկին օրերս Մոսկվայի Մոսսվետի թատրոնում իր բեմականացրած չեխովյան եռապատման պրեմիերայի առթիվ:
Նոր ներկայացումը ճանաչված ռեժիսորը պատրաստել է ռուս մեծ դասական Անտոն Չեխովի հանրայատ «Քեռի Վանյա», «Երեք քույրեր», և «Բալենու այգին» ստեղծագործությունների հիման վրա:
«Ես չեմ հիշում, որ երբևէ ինչ-որ տեղ, միաժամանակ, բեմադրվեն երեք չեխովյան պիեսներ, որոնք միավորված լինեն մեկ գաղափարով և արտահայտեն Ռուսաստանի կյանքի բոլոր և դրամատուրգի անձնական կյանքի փուլերը: Մեր համար շատ կարևոր էր ստեղծել այնպիսի բան, որը հնարավորություն կտար հասկանալ երկիրը՝ իսկական ռուս մարդու միջոցով»,- նշել է Կոնչալովսկին: Նա իր պատրաստած բեմադրության հեղինակային չափանիշները պահպանելու գաղափարական հենքի և մոտեցման մասին խոսելիս հիշել է մեկ այլ նշանավոր ռուսաստանցի ռեժիսորի՝ Գեորգի Տովստոնոգովի խոսքերը, ով նույնպես մեծ պատկառանքով ու սիրով է մոտեցել իր պատրաստած բեմադրությունների գրական տեքստերին՝ համոզված լինելով, որ «Եթե չկա սեր, ապա չկա նաև ներկայացում»: Կոնչալովսկին ընդգծել է, որ խոսքը այս դեպքում չի վերաբերում բեմի նկատմամբ ունեցած սիրուն, այլ «հերոսների և այն զգացմունքների մասին սիրուն, որոնք ներդրել է հեղինակը »:
Կոնչալովսկին ասել է, որ հենց դրանում էլ կայանում է իր ռեժիսորական խնդիրը՝ հասկանալ այն զգացմունքները, որոնք դրդել են հեղինակին ստեղծել պիես: «Պարտիտուրան գրել է Չեխովը, ես միայն դիրիժորություն եմ արել՝ երաժշտական գործիքները չփոխարինելով գրամեքենայով կամ զուգարանի կոնքով և չկրճատելով»,-նշել է Կոնչալովսկին: Նա ընդգծել է, որ մեր օրերում չգիտես ինչու է առաջացել այդ կրճատման միտումը: «Չէ որ Բեթհովենի ստեղծագործությունների միջից չեն հանում նոտաներ: Իսկ իմ համար Չեխովի պիեսները այդ նույն նոտաներն են»,- ասել է ռեժիսորը:
 28.11.jpg)
.jpg)
