Գոյության 30 տարիների ընթացքում առաջին անգամ անդրադարձել է դասականի գործին04.11.2018
«20-րդ դարը ռեժիսորին դարձրել է կարևորագույն դեմք: Իսկ այսօր, մասնագիտության բոլոր գեղարվեստական և կազմակերպչական կողմերով հանդերձ, այն վերածվում է նաև յուրահատուկ «վաճառք իրականացնող մենեջերի»: Ներկայացումը պետք է բեմադրել այնպես, որպեսզի այն դիտելու ցանկություն ունեցող հանդիսատեսներ գան: Այդ պատճառով թատրոնում հայտնվում են ժանրերի և ձևերի բազմազանություն: Ես կարծում եմ, որ բոլոր ծաղիկները պետք է ծաղկեն, իսկ հանդիսատեսը թող ինքն ընտրի, թե ուր է գնալու»,- ժամանակակից ռեժիսորի մասնագիտությունն այսօր այդպես է բնութագրել Մոսկվայի «Գելիկոն օպերա» թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Դմիտրի Բերտմանը:
Հավելենք, որ մոտ 30-ամյա գոյության ընթացքում «Գելիկոն օպերան» միայն այս թատերաշրջանում է առաջին անգամ անդրադառնում համաշխարհային օպերայի հսկաներից մեկի՝ Ջակոմո Պուչինիի ստեղծագործությանը: Իր ղեկավարությամբ գործող թատրոնի ստեղծագործական քարտեզում այդպիսի սպիտակ տարածքի առկայությունը Բերտմանի համար բավականին բարդ հոգեբանական շերտերից է կազմված:
«Ես Պուչինիի օպերաներին սիրահարված եմ ուսանողական տարիներից, բոլորը գիտեմ անգիր, ներառյալ այնպիսի հազվադեպ հանդիպողները, ինչպիսիք են «Վիլլիսներ», «Էդգար», «Աղջիկը Արևմուտքից» գործերը»,- նշել ռեժիսորը և ավելացրել, Իռլանդիայում ինքը բեմադրել է «Բոհեմա», Լատվիայում՝ «Տոսկա», սակայն Ռուսաստանում միայն նոր է Պուչինիից օպերա բեմադրել:
Խոսքը «Տուրանդոտ» օպերայի մասին է, որն արդեն նվաճել է մոսկովյան թատրոնների միջև անցկացվող«Թատերաշրջանի մեխ» մրցույթի գլխավոր բյուրեղապակե մրցանակը և ներկայացված է «Ոսկե դիմակ-2018» ազգային մրցանակաբաշխությանը:
Բերտմանը նշում է, որ ինքը «Տուրանդոտի» բեմադրությանը ձեռնամուխ է եղել այն բանից հետո, երբ Իտալիայում, Տորրե-դել-Լագոյի փառատոնի օրերին հնարավորություն է ունեցել այցելել Ջակոմո Պուչինիի թանգարան:
Նա ընդգծում է, որ որևէ գործի անդրադառնալիս իր համար կարևոր է հեղինակի անձնական կենսագրությունը:
«Վերլուծելով նրա կյանքը, ես սկսում եմ հասկանալ, թե ինչպես է նա գրել իր երաժշտությունը»,- ասել է Բերտմանը և ավելացրել, որ Պուչինիի թանգարան կատարած այցելությունը իրեն օգնել է հասկանալ, թե ինչով է շնչել ու ապրել «Տուրանդոտ» օպերայի հեղինակը...
Հենց դա էլ իրեն այնքան լավ ծանոթ թվացող Ջակոմո Պուչինիին վերստին հայտնաբերելու պահ է դարձել և խթան, որպեսզի այս անգամ, արդեն իր ղեկավարությամբ գործող մոսկովյան թատրոնում անդրադառնա համաշխարհային դասականի ստեղծագործությանը:
«20-րդ դարը ռեժիսորին դարձրել է կարևորագույն դեմք: Իսկ այսօր, մասնագիտության բոլոր գեղարվեստական և կազմակերպչական կողմերով հանդերձ, այն վերածվում է նաև յուրահատուկ «վաճառք իրականացնող մենեջերի»: Ներկայացումը պետք է բեմադրել այնպես, որպեսզի այն դիտելու ցանկություն ունեցող հանդիսատեսներ գան: Այդ պատճառով թատրոնում հայտնվում են ժանրերի և ձևերի բազմազանություն: Ես կարծում եմ, որ բոլոր ծաղիկները պետք է ծաղկեն, իսկ հանդիսատեսը թող ինքն ընտրի, թե ուր է գնալու»,- ժամանակակից ռեժիսորի մասնագիտությունն այսօր այդպես է բնութագրել Մոսկվայի «Գելիկոն օպերա» թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Դմիտրի Բերտմանը:
Հավելենք, որ մոտ 30-ամյա գոյության ընթացքում «Գելիկոն օպերան» միայն այս թատերաշրջանում է առաջին անգամ անդրադառնում համաշխարհային օպերայի հսկաներից մեկի՝ Ջակոմո Պուչինիի ստեղծագործությանը: Իր ղեկավարությամբ գործող թատրոնի ստեղծագործական քարտեզում այդպիսի սպիտակ տարածքի առկայությունը Բերտմանի համար բավականին բարդ հոգեբանական շերտերից է կազմված:
«Ես Պուչինիի օպերաներին սիրահարված եմ ուսանողական տարիներից, բոլորը գիտեմ անգիր, ներառյալ այնպիսի հազվադեպ հանդիպողները, ինչպիսիք են «Վիլլիսներ», «Էդգար», «Աղջիկը Արևմուտքից» գործերը»,- նշել ռեժիսորը և ավելացրել, Իռլանդիայում ինքը բեմադրել է «Բոհեմա», Լատվիայում՝ «Տոսկա», սակայն Ռուսաստանում միայն նոր է Պուչինիից օպերա բեմադրել:
Խոսքը «Տուրանդոտ» օպերայի մասին է, որն արդեն նվաճել է մոսկովյան թատրոնների միջև անցկացվող«Թատերաշրջանի մեխ» մրցույթի գլխավոր բյուրեղապակե մրցանակը և ներկայացված է «Ոսկե դիմակ-2018» ազգային մրցանակաբաշխությանը:
Բերտմանը նշում է, որ ինքը «Տուրանդոտի» բեմադրությանը ձեռնամուխ է եղել այն բանից հետո, երբ Իտալիայում, Տորրե-դել-Լագոյի փառատոնի օրերին հնարավորություն է ունեցել այցելել Ջակոմո Պուչինիի թանգարան:
Նա ընդգծում է, որ որևէ գործի անդրադառնալիս իր համար կարևոր է հեղինակի անձնական կենսագրությունը:
«Վերլուծելով նրա կյանքը, ես սկսում եմ հասկանալ, թե ինչպես է նա գրել իր երաժշտությունը»,- ասել է Բերտմանը և ավելացրել, որ Պուչինիի թանգարան կատարած այցելությունը իրեն օգնել է հասկանալ, թե ինչով է շնչել ու ապրել «Տուրանդոտ» օպերայի հեղինակը...
Հենց դա էլ իրեն այնքան լավ ծանոթ թվացող Ջակոմո Պուչինիին վերստին հայտնաբերելու պահ է դարձել և խթան, որպեսզի այս անգամ, արդեն իր ղեկավարությամբ գործող մոսկովյան թատրոնում անդրադառնա համաշխարհային դասականի ստեղծագործությանը:
