Մ. Ռոզովսկի. «Աստծոն փնտրել, նշանակում է փնտրել հարմոնիան»03.07.2015
Ռուսաստանում ժամանակակից արվեստի ստեղծագործությունները շատ բաներում կորցրել են այն, ինչը միշտ բնորոշ է եղել ռուսական մշակույթին՝ կարեկցությունը, ինչը ավելի հաճախ հիմա դրսևորվում է ինչ-որ անձնական շահի և «փառամոլությանը հագուրդ տալու» մեջ: «Նիկիտյան դարբասների մոտ» թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար, Ռուսաստանի ժողովրդական արտիստ Մարկ Ռոզովսկու խոսքերն է փոխանցում «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «РИА Новости»-ին:
Պարզաբանելով իր դիրքորոշումը, ռեժիսորն ասել է. «Մարդկային կարեկցության, ուրիշի ցավն ընկալելու ռուսական մշակույթի հիմքը կորել է, գործընթացի մեջ է մտել համատարած «ձևամոլությունը», չկա կենտրոնացում սեփական անձի, մերձավորի, կենսական հիմնախնդրի նկատմամբ, բայց կա ինքնաստեղծում, որը նյութականանում է հրեշավոր ինքնահաստատման, փառամոլության բավարարման, հանուն փողի և մեզ հնարամտությամբ գայթակղող այլ հնարածին միջոցների օգնությամբ»,- ասել է ռեժիսորը և ընդգծել. « Ցավ չկա, կարեկցանք, չկա, ուրիշի ցավն զգալու կարողություն չկա»:
Նշելով ժամանակակից ռուսական մշակույթում առաջացած «դատարկաբանությունը» Ռոզովսկին ուշադրություն է հրավիրել այն բանի վրա, որ «երբ մշակույթի հիմքերը քանդվում են, ապա ծնվում է պարզունակ արմատականությունը»: Դրա հետ միասին, նրա խոսքերով. «Մարդիիկ հայտնվում են ապակողմնորոշման մեջ և չեն կարողանում տարբերակել, թե ո՞րն է չարը և ո՞րն է բարին, թե ի՞նչն է որ կարելի է և ի՞նչը՝ ոչ»
Մարկ Ռոզովսկին մշակույթի վերածնունդը համարում է ամենաարդյունավետ միջոցը ահաբեկչության և կռվարարության դեմ պայքարելու հարցում: «Ինձ ցնցել է այսպիսի փաստը. թաքնվելով ստորգետնյա թաքստոցում, այն բանից առաջ, երբ նրան կբռնեն, Սադամ Հուսեյնը կարդալիս է եղել «Ոճիր և պատիժը»: Ես կարծում եմ, նա շատ ուշ է սկսել ընթերցել Դոստոևսկի, սակայն այս փաստը զարմանալի է»,-ասել է ռեժիսորը:
«Աստծոն փնտրել, նշանակում է փնտրել հարմոնիան: Եվ եթե դու նրան ուղղորդում ես բեմահարթակում, գրականության մեջ, ընդհանրապես, մշակույթում, ապա դրանով լիցքավորում ես ինքդ քեզ և լիցքավորում ես հանդիսատեսին»,- նշել է «Նիկիտյան դարբասների մոտ» թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարը:
Ռուսաստանում ժամանակակից արվեստի ստեղծագործությունները շատ բաներում կորցրել են այն, ինչը միշտ բնորոշ է եղել ռուսական մշակույթին՝ կարեկցությունը, ինչը ավելի հաճախ հիմա դրսևորվում է ինչ-որ անձնական շահի և «փառամոլությանը հագուրդ տալու» մեջ: «Նիկիտյան դարբասների մոտ» թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար, Ռուսաստանի ժողովրդական արտիստ Մարկ Ռոզովսկու խոսքերն է փոխանցում «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «РИА Новости»-ին:
Պարզաբանելով իր դիրքորոշումը, ռեժիսորն ասել է. «Մարդկային կարեկցության, ուրիշի ցավն ընկալելու ռուսական մշակույթի հիմքը կորել է, գործընթացի մեջ է մտել համատարած «ձևամոլությունը», չկա կենտրոնացում սեփական անձի, մերձավորի, կենսական հիմնախնդրի նկատմամբ, բայց կա ինքնաստեղծում, որը նյութականանում է հրեշավոր ինքնահաստատման, փառամոլության բավարարման, հանուն փողի և մեզ հնարամտությամբ գայթակղող այլ հնարածին միջոցների օգնությամբ»,- ասել է ռեժիսորը և ընդգծել. « Ցավ չկա, կարեկցանք, չկա, ուրիշի ցավն զգալու կարողություն չկա»:
Նշելով ժամանակակից ռուսական մշակույթում առաջացած «դատարկաբանությունը» Ռոզովսկին ուշադրություն է հրավիրել այն բանի վրա, որ «երբ մշակույթի հիմքերը քանդվում են, ապա ծնվում է պարզունակ արմատականությունը»: Դրա հետ միասին, նրա խոսքերով. «Մարդիիկ հայտնվում են ապակողմնորոշման մեջ և չեն կարողանում տարբերակել, թե ո՞րն է չարը և ո՞րն է բարին, թե ի՞նչն է որ կարելի է և ի՞նչը՝ ոչ»
Մարկ Ռոզովսկին մշակույթի վերածնունդը համարում է ամենաարդյունավետ միջոցը ահաբեկչության և կռվարարության դեմ պայքարելու հարցում: «Ինձ ցնցել է այսպիսի փաստը. թաքնվելով ստորգետնյա թաքստոցում, այն բանից առաջ, երբ նրան կբռնեն, Սադամ Հուսեյնը կարդալիս է եղել «Ոճիր և պատիժը»: Ես կարծում եմ, նա շատ ուշ է սկսել ընթերցել Դոստոևսկի, սակայն այս փաստը զարմանալի է»,-ասել է ռեժիսորը:
«Աստծոն փնտրել, նշանակում է փնտրել հարմոնիան: Եվ եթե դու նրան ուղղորդում ես բեմահարթակում, գրականության մեջ, ընդհանրապես, մշակույթում, ապա դրանով լիցքավորում ես ինքդ քեզ և լիցքավորում ես հանդիսատեսին»,- նշել է «Նիկիտյան դարբասների մոտ» թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարը:
 28.11.jpg)
.jpg)
