Ռեժիսորը անհանգստանում է, որ նոր արվեստը ընկնում է չֆինանսավորվելու վտանգի տակ02.02.2016
«Դրամատիկական թատրոնն ընդհանրապես չպետք է կողմնորոշվի տոմսարկղով»,- նշել է Սանկտ-Պետերբուրգի Ալեքսանդրինյան թատրոնի ղեկավար, ռեժիսոր Վալերի Ֆոկինը: Նա նշել է, որ կա կոմմերցիոն թատրոն, կա երաժշտական թատրոն, կա ժամանցի թատրոն: Իսկ դրամատիկական թատրոնը այն է, որն, այնուամենայնիվ, պետք է խոսի ինչ-որ կարևոր մարդկային հարցերից, «պարտավոր է մարդ ստեղծել, կառուցել»: Դա բոլորովին էլ ժամանցային ժանր չի, այդ պատճառով էլ անկարելի է և սխալ կողմնորոշվել տոմսարկղով, ասել է ռեժիսորը:
Իսկ այն հարցին, թե արդյո՞ք պետությունը պետք է ֆինանսավորի մշակույթը և դրա հետ միասին ոչինչ չհարցնի՝ արվեստագետին տալով լիարժեք ազատություն, Ֆոկինը նշել է, որ «Պետությունը հսկողության գործիք է: Պետությունը պետք է դրանով զբաղվի»: Նա հիշատակել է Մաքիավելիի խոսքերը, ով ասել է, որ արվեստագետը տարերային աղետ է պետության համար: Ֆոկինը նշել է, որ այո, պետությունը պետք է վերահսկի: Հարցը վերահսկողության չափի մեջ է: «Դրանք շատ բարակ սահմաններ են»,-ընդգծել է նա:
«Իսկ եթե խոսենք գրաքննության մասին, հարցը նաև այն է, թե ինչպե՞ս պիտի զարգանա գրաքննությունը» արվեստագետի մեջ, որը « անպայման ներկա պիտի լինի ստեղծագործության մեջ»:
Ֆոկինն ասել է, որ ինքը անընդհատ վախենում է և չի արտահայտվում մինչև վերջ: «Պարզապես ես գիտեմ, որտեղ ինչ եմ ես ասում»,- նշել է նա:
«Եթե խոսքը թատրոնի մասին է, ապա պատրաստելով այս կամ այն ներկայացումը, ես հասկանում եմ նրա հասցեականությունը»,- ասել է Վալերի Ֆոկինը և ավելացրել, որ այսօրվա հանդիսատեսը շատ սեգմենտացված է:
Ըստ նրա, վերջին ժամանակներում, երբ Ռուսաստան մտավ շուկան և ազատությունը, բացի դրականից «մենք բախվեցինք նաև հսկայական թվով բացասականի հետ»; Որպես օրինակ նա նշել է, որ հիմա ով ինչ ցանկանում, այն էլ «պտտում է»:
«Որտեղո՞վ է անցնում ստեղծագործության ազատության սահմանագիծը, մինչև որտե՞ղ է տարածվում այդ ազատությունը»,- հարցնում է Ֆոկինը և ավելացնում, որ իրեն վախեցնում է, երբ պաշտոնյաներն ասում են. «Ահա այս պիտի մենք վերահսկենք, այս ուղղությամբ փող պիտի տանք, իսկ մյուսով չպետք է տանք»:
Սրանից նա եզրակացնում է, որ նոր արվեստը ընկնում է չֆինանսավորվելու վտանգի տակ: «Բայց նորը վաղվա օրն է, դա այն բանի հիմքն է, թե ինչպե՞ս պիտի մենք ապրենք, անկախ այն հանգամանքից, թե ինչպիսի եղանակ է դրսում՝ սոցիալիստական, թե՝ կապիտալիստական»,- եզրափակել է իր միտքը Վալերի Ֆոկինը:
«Դրամատիկական թատրոնն ընդհանրապես չպետք է կողմնորոշվի տոմսարկղով»,- նշել է Սանկտ-Պետերբուրգի Ալեքսանդրինյան թատրոնի ղեկավար, ռեժիսոր Վալերի Ֆոկինը: Նա նշել է, որ կա կոմմերցիոն թատրոն, կա երաժշտական թատրոն, կա ժամանցի թատրոն: Իսկ դրամատիկական թատրոնը այն է, որն, այնուամենայնիվ, պետք է խոսի ինչ-որ կարևոր մարդկային հարցերից, «պարտավոր է մարդ ստեղծել, կառուցել»: Դա բոլորովին էլ ժամանցային ժանր չի, այդ պատճառով էլ անկարելի է և սխալ կողմնորոշվել տոմսարկղով, ասել է ռեժիսորը:
Իսկ այն հարցին, թե արդյո՞ք պետությունը պետք է ֆինանսավորի մշակույթը և դրա հետ միասին ոչինչ չհարցնի՝ արվեստագետին տալով լիարժեք ազատություն, Ֆոկինը նշել է, որ «Պետությունը հսկողության գործիք է: Պետությունը պետք է դրանով զբաղվի»: Նա հիշատակել է Մաքիավելիի խոսքերը, ով ասել է, որ արվեստագետը տարերային աղետ է պետության համար: Ֆոկինը նշել է, որ այո, պետությունը պետք է վերահսկի: Հարցը վերահսկողության չափի մեջ է: «Դրանք շատ բարակ սահմաններ են»,-ընդգծել է նա:
«Իսկ եթե խոսենք գրաքննության մասին, հարցը նաև այն է, թե ինչպե՞ս պիտի զարգանա գրաքննությունը» արվեստագետի մեջ, որը « անպայման ներկա պիտի լինի ստեղծագործության մեջ»:
Ֆոկինն ասել է, որ ինքը անընդհատ վախենում է և չի արտահայտվում մինչև վերջ: «Պարզապես ես գիտեմ, որտեղ ինչ եմ ես ասում»,- նշել է նա:
«Եթե խոսքը թատրոնի մասին է, ապա պատրաստելով այս կամ այն ներկայացումը, ես հասկանում եմ նրա հասցեականությունը»,- ասել է Վալերի Ֆոկինը և ավելացրել, որ այսօրվա հանդիսատեսը շատ սեգմենտացված է:
Ըստ նրա, վերջին ժամանակներում, երբ Ռուսաստան մտավ շուկան և ազատությունը, բացի դրականից «մենք բախվեցինք նաև հսկայական թվով բացասականի հետ»; Որպես օրինակ նա նշել է, որ հիմա ով ինչ ցանկանում, այն էլ «պտտում է»:
«Որտեղո՞վ է անցնում ստեղծագործության ազատության սահմանագիծը, մինչև որտե՞ղ է տարածվում այդ ազատությունը»,- հարցնում է Ֆոկինը և ավելացնում, որ իրեն վախեցնում է, երբ պաշտոնյաներն ասում են. «Ահա այս պիտի մենք վերահսկենք, այս ուղղությամբ փող պիտի տանք, իսկ մյուսով չպետք է տանք»:
Սրանից նա եզրակացնում է, որ նոր արվեստը ընկնում է չֆինանսավորվելու վտանգի տակ: «Բայց նորը վաղվա օրն է, դա այն բանի հիմքն է, թե ինչպե՞ս պիտի մենք ապրենք, անկախ այն հանգամանքից, թե ինչպիսի եղանակ է դրսում՝ սոցիալիստական, թե՝ կապիտալիստական»,- եզրափակել է իր միտքը Վալերի Ֆոկինը:
