Քաղաքակրթական ներուժը կեցության բարձրագույն արժեք է:

Ս.Նեմոլյաևա.«Սիրում եմ այն թատրոնը, որը դաստիարակել է ինձ»

11.09.2016



Հարց - Որքանո՞վ է փոխվել հանդիսատեսի ճաշակը վերջին տասնամյակներում:

Պատասխան - Մարդկանց բնորոշ են փոփոխությունները: Նույնիսկ կա այն համոզմունքը, որ մարդը յուրաքանչյուր 7 տարին մեկ փոխվում է: Սակայն, ընդհանրական իմաստով, հանդիսատեսը թատրոն է գնում այն նույն բաների համար, ինչի համար նա գնում էր իմ պատանեկության ժամանակներում: Հանդիսատեսին անհրաժեշտ է բարոյական ցնցում և մաքրագործում, ցավոտ հարցերին՝ պատասխան և երջանկություն: Թատրոնի շնորհիվ մարդիկ ավելի լավ են հասկանում միմյանց: Մոսկվայի Վ. Մայակովսկու անվան թատրոնի դերասանուհի Սվետլանա Նեմոլյաևայի կարծիքը փախանցում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «teatral-online.ru»-ին:

- Սակայն ժամանակը թելադրում է խաղի նոր կանոններ: Օրինակ, հայհոյելը թատրոնում նախկինում անթույլատրելի էր: Եվ խոսքն այնքան գրաքննությանը չի վերաբերում, որքան թատեական ավանդությանը: 20-րդ դարի կեսին արվեստը միայն մեկ նպատակ ուներ՝ բարձրացնել մարդուն իրականության վրա: Չափից դուրս նատուրալիզմը համարվում էր թույլատրելիից դուրս և քննադատվում էր ռեժիսորների կողմից: Բայց ահա, անցան տարիներ, հայտնվեց «նոր դրաման», էպատաժային-աղմկոտ հնարքները ամբողջացան առանձին ժանրում:

Ես գիտեմ, որ այդպիսի թատրոնը հանդիսատեսներից շատերի սրտովն է: Ես նրանց չեմ դատապարտում, բայց ինքս հին ժամանակների սովորությամբ, սիրում եմ այն թատրոնը, որը դաստիարակել է ինձ՝ թատրոն, որը հանդիսատեսներին հրապուրում է մտքի խորությամբ և տաղանդով: Ինձ համար դա պարզ է, ինչպես արևոտ օրը: Սակայն, հիմա եկել է հասկացությունների փոփոխման դարը:: Հայտնի դառնալու համար մրցության ելած մարդիկ պատրաստ են ցանկացած աճպարարության: Եվ այդ միտումը աճում է, ավաղ, ինչպես ձյունահոսք:
    Դիտվել է 837 անգամ