Ընդգրկում է մարդուն միայն երկու դեպքում՝ սիրո և մահվան ժամանակ04.19.2017
Մոսկվացի ռեժիսոր Ռոման Վիկտյուկը այսօր՝ ապրիլի 19-ին, իր թատրոնի հանդիսատեսներին կներկայացնի Շեքսպիրյան ժամանակաշրջանի դրամատուրգի պիեսի սեփական մեկնաբանություն: Այս անգամ խոսքը 17-րդ դարի հեղինակ Ջոն Ֆորդի «Որքան ափսոս է, որ նա պոռնիկ է» պիեսի մասին է, որը Վիկտյուկը վերանվանել է «Մոխրից պատրաստված թևեր»: Այդ մասին հաղորդում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «РИА новости»-ին:
Սա Ջովանիի ու Աննաբելի անհնարին և արգելված սիրո և մահվան պատմությունն է, որը ռեժիսորը ներկայացնում է որպես սուրբ երեխաների մի երազ և երազանք վերամբարձի, տառապանքի միջով դեպ մաքրագործում գնալու, տառապյալ և սիրող հոգիների երկնքում միավորվելու մասին:
«Հիշում եք Լաոկոոն քանդակը: Նրա մեջ կա այն ՆԵԴՈ-շնչառությունը, որը ընդգրկում է մարդուն միայն երկու դեպքում՝ սիրո և մահվան ժամանակ: Իսկ սերը հենց ինքը մահն է: Թատրոնը կոտրում է իրականությունը: Այն իր մետաֆիզիկայով որոշում է այս հողի վրա մեր լինելիության գոյությունը: Եվ միայն այնպիսի տեղը, ինչպիսին մեր Լույսի Տունն է (այդպես է անվանում ռեժիսորը իրենց թատրոնի նոր շենքը-խմբ.) հնարավորություն է տալիս իրականացնել վերելքը դեպի երկինք»,- ասել է Վիկտյուկը և ավելացրել, որ իրենց նոր թատրոնում պետք է բեմադրվի միայն մեծ դրամադուրգիա:
Մոսկվացի ռեժիսորը նշել է, որ ժամանակին Ջոն Ֆորդը նույնիսկ ավելի հանճարեղ է համարվել, քան Շեքսպիրը: Իսկ ինքը հիմա բեմ է հանել նրա ամենամեծ պիեսը, որտեղ «մեզ հետ խոսում են քաոսը, տիեզերքը, և ոչ թե տրամաբանությունը: Պիես, սիրո մեջ սուրբ երեխաների մասին»:
Նա նաև նշել է, որ բեմադրության վրա աշխատելիս իրեն ներշնչել են մեծերի ստեղծագործությունները՝ նկարիչ Ալեքսանդր Էքստերը, ով հանդիսանում է Ար-դեկո ոճի հիմնադիրներից մեկը, ինչպես նաև դրամատուրգ Անտոնինա Արտոն և կոմպոզիտոր մինիմալիստ Ջոն Քեյջը:
Երաժշտության, գույնի և լուսային պարտիտուրայի միջոցով Վիկտյուկը ընդարձակել է թատերական միջավայրը, այն դարձրել է դինամիկ և զրնգուն:
Մոսկվացի ռեժիսոր Ռոման Վիկտյուկը այսօր՝ ապրիլի 19-ին, իր թատրոնի հանդիսատեսներին կներկայացնի Շեքսպիրյան ժամանակաշրջանի դրամատուրգի պիեսի սեփական մեկնաբանություն: Այս անգամ խոսքը 17-րդ դարի հեղինակ Ջոն Ֆորդի «Որքան ափսոս է, որ նա պոռնիկ է» պիեսի մասին է, որը Վիկտյուկը վերանվանել է «Մոխրից պատրաստված թևեր»: Այդ մասին հաղորդում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «РИА новости»-ին:
Սա Ջովանիի ու Աննաբելի անհնարին և արգելված սիրո և մահվան պատմությունն է, որը ռեժիսորը ներկայացնում է որպես սուրբ երեխաների մի երազ և երազանք վերամբարձի, տառապանքի միջով դեպ մաքրագործում գնալու, տառապյալ և սիրող հոգիների երկնքում միավորվելու մասին:
«Հիշում եք Լաոկոոն քանդակը: Նրա մեջ կա այն ՆԵԴՈ-շնչառությունը, որը ընդգրկում է մարդուն միայն երկու դեպքում՝ սիրո և մահվան ժամանակ: Իսկ սերը հենց ինքը մահն է: Թատրոնը կոտրում է իրականությունը: Այն իր մետաֆիզիկայով որոշում է այս հողի վրա մեր լինելիության գոյությունը: Եվ միայն այնպիսի տեղը, ինչպիսին մեր Լույսի Տունն է (այդպես է անվանում ռեժիսորը իրենց թատրոնի նոր շենքը-խմբ.) հնարավորություն է տալիս իրականացնել վերելքը դեպի երկինք»,- ասել է Վիկտյուկը և ավելացրել, որ իրենց նոր թատրոնում պետք է բեմադրվի միայն մեծ դրամադուրգիա:
Մոսկվացի ռեժիսորը նշել է, որ ժամանակին Ջոն Ֆորդը նույնիսկ ավելի հանճարեղ է համարվել, քան Շեքսպիրը: Իսկ ինքը հիմա բեմ է հանել նրա ամենամեծ պիեսը, որտեղ «մեզ հետ խոսում են քաոսը, տիեզերքը, և ոչ թե տրամաբանությունը: Պիես, սիրո մեջ սուրբ երեխաների մասին»:
Նա նաև նշել է, որ բեմադրության վրա աշխատելիս իրեն ներշնչել են մեծերի ստեղծագործությունները՝ նկարիչ Ալեքսանդր Էքստերը, ով հանդիսանում է Ար-դեկո ոճի հիմնադիրներից մեկը, ինչպես նաև դրամատուրգ Անտոնինա Արտոն և կոմպոզիտոր մինիմալիստ Ջոն Քեյջը:
Երաժշտության, գույնի և լուսային պարտիտուրայի միջոցով Վիկտյուկը ընդարձակել է թատերական միջավայրը, այն դարձրել է դինամիկ և զրնգուն:
 28.11.jpg)
.jpg)
