Ռոզենկրացը և Գիլդենշթերնը կկարողանան Վիթենբերգ ժամանել թռչող ափսեով04.10.2018
Երբևէ հնարավոր չէ իմանալ, թե ինչով կզարմացնի նոր թատերական բեմադրությունը. փորձարարական ձայն, տեսագրված մեծամաշտաբ պատկերաշար, բեմ-տրանսֆորմեր, շարժումներին հետևելու տեխնոլոգիա, ներկայացման հեռարձակում թվային տեխնալոգիաների կիրառմամբ՝ օն-լայն ռեժիմում իրադարձությունների վրա հանդիսատեսի ազդեցություն և այլն: Այդ մասին «teatral-online.ru»-ի տեղեկատվությունը փոխանցում է «taglur.am»-ը:
Շատ քննադատներ նոր ձևը անվանում են «տեխնադրամա», իսկ հրատապ տեխնալոգիական գործիքները դյուրությամբ հնարավորություն են տալիս ստեղծել «խառն իրականություն» (անգլերեն «mixed reality» արտահայտության թարգմանություն, որը նշանակում է վիրտուալ և համալրված իրականությունների միավորում), որտեղ թվային և ֆիզիկական օբյեկտները գոյակցում և համագործակցում են ներկա ժամանակում:
Վերջին 20 տարիներին ինովացիաները և արվեստագետների հարաբերությունները զարգացել են սլացիկ, թեև միշտ չէ, որ հարթ ընթացք են ունեցել: Չափից դուրս վստահությունը տեխնիկային, հաճախ, ձախողման է հասցրել նույնիսկ ամենափորձառու ռեժիսորներին: Այսպես, 1996թ.-ին կայացել է Ռոբեր Լեպաժի «Էլսինոր» ներկայացումը (Մոնոներկայացում՝ ըստ շեքսպիրյան «Համլետի»), որով տրվում էր Էդինբուրգի հայտնի թատերական փառատոնի հոբելյանական՝ 50-րդ ստուգատեսը:
Էլսինոր ամրոցի համար, կանադական մենաներկայացման մեջ, դեկորացիաները համակարգիչներ էին, նեոնային վահանակ և թռչող ափսե, որով Ռոզենկրացը և Գիլդենշթերնը ժամանում են Վիթենբերգ: Բայց կատարվեց չնախատեսվածը, բանվորները, պարզապես, դեկորացիաները չէին կարողանում մտցնել ներկայացման ցուցադրավայր՝ Արքայական թատրոն: Այս նույն փառատոնի բացմանը, այս անգամ 2006թ.-ին, գերմանացի հայտնի ռեժիսոր Փեթեր Շթայնի բեմադրած Շեքսպիրի «Թրոիլը և Քրեսսիդան» ողբերգության ցուցադրության ժամանակ կոտրվեց այն մեքենան, որը հղկված և բրոնզափայլ ունեցող պատը դարձնում էր որոշակի թեքությամբ մարտադաշտ: Դրա հետևանքով հանդիսատեսները բեմադրության երկրորդ տեսարանը կարողացան դիտել միայն հաջորդ օրը....
Մի այնպիսի բարդ բեմական արվեստում, ինչպիսին է օպերան, մասշտաբային նախագծերի նախապատրաստությունը պահանջում է ծայրահեղ ճշգրտություն և ներկայացման նախապատրաստական աշխատանքներն իրականացնող բոլոր ծառայությունների պրոֆեսիոնալիզմ:
Անցած տարի իսկական սենսացիա դարձավ «Festval d՝automne a Paris» արթ-ֆորումի և բեռլինյան «Stage|Set|Scenery» ցուցահանդեսի ժամանակ 3D ձևաչափով ցուցադրություն ապահովող սարքավորման ծրագրային համալիրը, որը 6 տարվա ընթացքում ստեղծվել և ներդրվել է Ռուսաստանի Մեծ թատրոնում:
Համալիրը կազմված է սերվերից և ծրագրային ապահովումից (որը հատուկ Մեծ թատրոնի համար վերջնականապես մշակվել է գերմանական «Lightconverse» ընկերությունում):
Այսօր, մեկ տարվա ընթացքում Ռուսաստանի Մեծ թատրոնում կարող է բեմադրվել 8 նոր ներկայացում, որոնք աչքի են ընկնում մասշտաբայնությամբ և բեմադրության ձևավորման բարդությամբ: Փորձերի համար բեմական ժամանակը, սակայն, միշտ չէր, որ բավարարում էր: Մի ժամանակ դեկորացիաները մոնտաժելու համար տրվում էր 20 օր, իսկ նոր սարքավորումը հիմա հնարավորություն է տալիս գործն անել 10, հաճախ նաև՝ 5 օրում: Համալիրի շնորհիվ տնտեսվում է ժամանակը, ուժերը և միջոցները: Դրա օգնությամբ հնարավոր է դարձել կատարել վիրտուալ ստուգողական փորձ (պրոգոն), և շատ այլ բաների հետ որոշել, թե, արդյոք, չե՞ն պատահի չնախատեսված իրավիճակներ դեկորացիաների մեջ:
Համալիրը նկարիչին և ռեժիսորին հնարավորություն է տալիս տեսնել իրականությանը առավելագույնս մոտ բեմ և դրա ինժեներական մոդելը, հաշվարկել լույսի հետ համատեղ աշխատանքը, բեմի մեխանիկան, տեսագրությունները, լուսային և ձայնային սարքավորումները տեղադրել առավել օպտիմալ ձևով, ձայնագրել պարտիտուրան կառավարման վահանակում և սա դեռ սարքի ֆունկցիաների վերջնական հնարավորության թվարկումը չէ ...
Ինովացիոն համալիրին տարբեր ռեժիսորներ տարբեր կերպ են մոտենում: Ոմանք շարունակում են իրենց աշխատանքը կատարել հին մեթոդներով, իսկ ոմանց մեջ էլ այն մեծ հիացմունք է առաջացնում:
Ավելացնենք, որ որոշ օտարերկրա փորձագետներ Մեծ թատրոնի Պատմական և Նոր բեմահարթակներում աշխատելու համար հարմարեցված սարքը համարում են ժամանակից առաջ անցած և սովորում են այս փորձը:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Երբևէ հնարավոր չէ իմանալ, թե ինչով կզարմացնի նոր թատերական բեմադրությունը. փորձարարական ձայն, տեսագրված մեծամաշտաբ պատկերաշար, բեմ-տրանսֆորմեր, շարժումներին հետևելու տեխնոլոգիա, ներկայացման հեռարձակում թվային տեխնալոգիաների կիրառմամբ՝ օն-լայն ռեժիմում իրադարձությունների վրա հանդիսատեսի ազդեցություն և այլն: Այդ մասին «teatral-online.ru»-ի տեղեկատվությունը փոխանցում է «taglur.am»-ը:
Շատ քննադատներ նոր ձևը անվանում են «տեխնադրամա», իսկ հրատապ տեխնալոգիական գործիքները դյուրությամբ հնարավորություն են տալիս ստեղծել «խառն իրականություն» (անգլերեն «mixed reality» արտահայտության թարգմանություն, որը նշանակում է վիրտուալ և համալրված իրականությունների միավորում), որտեղ թվային և ֆիզիկական օբյեկտները գոյակցում և համագործակցում են ներկա ժամանակում:
Վերջին 20 տարիներին ինովացիաները և արվեստագետների հարաբերությունները զարգացել են սլացիկ, թեև միշտ չէ, որ հարթ ընթացք են ունեցել: Չափից դուրս վստահությունը տեխնիկային, հաճախ, ձախողման է հասցրել նույնիսկ ամենափորձառու ռեժիսորներին: Այսպես, 1996թ.-ին կայացել է Ռոբեր Լեպաժի «Էլսինոր» ներկայացումը (Մոնոներկայացում՝ ըստ շեքսպիրյան «Համլետի»), որով տրվում էր Էդինբուրգի հայտնի թատերական փառատոնի հոբելյանական՝ 50-րդ ստուգատեսը:
Էլսինոր ամրոցի համար, կանադական մենաներկայացման մեջ, դեկորացիաները համակարգիչներ էին, նեոնային վահանակ և թռչող ափսե, որով Ռոզենկրացը և Գիլդենշթերնը ժամանում են Վիթենբերգ: Բայց կատարվեց չնախատեսվածը, բանվորները, պարզապես, դեկորացիաները չէին կարողանում մտցնել ներկայացման ցուցադրավայր՝ Արքայական թատրոն: Այս նույն փառատոնի բացմանը, այս անգամ 2006թ.-ին, գերմանացի հայտնի ռեժիսոր Փեթեր Շթայնի բեմադրած Շեքսպիրի «Թրոիլը և Քրեսսիդան» ողբերգության ցուցադրության ժամանակ կոտրվեց այն մեքենան, որը հղկված և բրոնզափայլ ունեցող պատը դարձնում էր որոշակի թեքությամբ մարտադաշտ: Դրա հետևանքով հանդիսատեսները բեմադրության երկրորդ տեսարանը կարողացան դիտել միայն հաջորդ օրը....
Մի այնպիսի բարդ բեմական արվեստում, ինչպիսին է օպերան, մասշտաբային նախագծերի նախապատրաստությունը պահանջում է ծայրահեղ ճշգրտություն և ներկայացման նախապատրաստական աշխատանքներն իրականացնող բոլոր ծառայությունների պրոֆեսիոնալիզմ:
Անցած տարի իսկական սենսացիա դարձավ «Festval d՝automne a Paris» արթ-ֆորումի և բեռլինյան «Stage|Set|Scenery» ցուցահանդեսի ժամանակ 3D ձևաչափով ցուցադրություն ապահովող սարքավորման ծրագրային համալիրը, որը 6 տարվա ընթացքում ստեղծվել և ներդրվել է Ռուսաստանի Մեծ թատրոնում:
Համալիրը կազմված է սերվերից և ծրագրային ապահովումից (որը հատուկ Մեծ թատրոնի համար վերջնականապես մշակվել է գերմանական «Lightconverse» ընկերությունում):
Այսօր, մեկ տարվա ընթացքում Ռուսաստանի Մեծ թատրոնում կարող է բեմադրվել 8 նոր ներկայացում, որոնք աչքի են ընկնում մասշտաբայնությամբ և բեմադրության ձևավորման բարդությամբ: Փորձերի համար բեմական ժամանակը, սակայն, միշտ չէր, որ բավարարում էր: Մի ժամանակ դեկորացիաները մոնտաժելու համար տրվում էր 20 օր, իսկ նոր սարքավորումը հիմա հնարավորություն է տալիս գործն անել 10, հաճախ նաև՝ 5 օրում: Համալիրի շնորհիվ տնտեսվում է ժամանակը, ուժերը և միջոցները: Դրա օգնությամբ հնարավոր է դարձել կատարել վիրտուալ ստուգողական փորձ (պրոգոն), և շատ այլ բաների հետ որոշել, թե, արդյոք, չե՞ն պատահի չնախատեսված իրավիճակներ դեկորացիաների մեջ:
Համալիրը նկարիչին և ռեժիսորին հնարավորություն է տալիս տեսնել իրականությանը առավելագույնս մոտ բեմ և դրա ինժեներական մոդելը, հաշվարկել լույսի հետ համատեղ աշխատանքը, բեմի մեխանիկան, տեսագրությունները, լուսային և ձայնային սարքավորումները տեղադրել առավել օպտիմալ ձևով, ձայնագրել պարտիտուրան կառավարման վահանակում և սա դեռ սարքի ֆունկցիաների վերջնական հնարավորության թվարկումը չէ ...
Ինովացիոն համալիրին տարբեր ռեժիսորներ տարբեր կերպ են մոտենում: Ոմանք շարունակում են իրենց աշխատանքը կատարել հին մեթոդներով, իսկ ոմանց մեջ էլ այն մեծ հիացմունք է առաջացնում:
Ավելացնենք, որ որոշ օտարերկրա փորձագետներ Մեծ թատրոնի Պատմական և Նոր բեմահարթակներում աշխատելու համար հարմարեցված սարքը համարում են ժամանակից առաջ անցած և սովորում են այս փորձը:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
 28.11.jpg)
