Այդպես էլ հայտնվում է երաժշտությունը...11.15.2018
Օրերս Սանկտ-Պետերբուրգի Միխայելովյան թատրոնը հանդիսատեսներին է ներկայացրել Չայկովսկու վերջին օպերային ստեղծագործությունը՝ «Իոլանտան»: Բեմադրությունն իրականացրել է դրամատիկական և երաժշտական թատրոններում իր նորարական աշխատանքներով հայտնի ռեժիսոր Անդրեյ Ժոլդակը: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
«Փորձարարությանը դիմելով մենք նախապես չգիտենք, թե ինչ արդյունք կունենանք»,- ասել է թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Վլադիմիր Կեխմանը: Նրա կարծիքով այսպիսի դեպքերում հանդիսատեսները բաժանվում են երկու ճամբարի: «Ինչ-որ մեկին կգրավեն ոչ ուղղագիծ, դժվարաստեղծ գործողությունները, ինչ-որ մեկն էլ կվերացարկվի ներկայացումից այնպես, որ մեն-մենակ կմնա Չայկովսկու երաժշտության հետ»,- նշել է Կեխմանը և պնդել, որ թատրոնը իրավունք ունի զարմացնել և դա իր համար հենց ամենակարևորն է:
Ներկայացման առաջին 10 րոպեներին գործողությունները ծավալվում են բացարձակ լռության մեջ: Ռեժիսորը այսպես ցուցադրում է օպերայի ստեղծումը, երբ պարտիտուրը դեռ չի ստեղծվել: Բեմի վրա Պյոտր Իլյիչ Չայկովսկին է: Նրա դիմաց տարբեր տարիքի Իոլանտաներն են, որոնք կոմպոզիտորին պատմում են իրենց ապրումների մասին: Կոմպոզիտորը այդ ամենը փոխադրում է նոտայի տետրի մեջ: Այդպես էլ հայտնվում է երաժշտությունը... Մնացած դեպքերում սա «Իոլանտա» օպերայի գրեթե դասական բեմադրությունն է: Լրիվ պահպանվել է տեքստը և գործողությունների հաջորդականությունը: Սակայն մնալով հավատարիմ փորձարարի իր ձեռագրին, ռեժիսորը գտել է հանդիսատեսին օպերայի ընկալման նոր բանաձև առաջարկելու եղանակը: Նա դեկորացիաների և տեսագրված տեսարաններ ցուցադրելով կարծես ստեղծում է երկու աշխարհ, որոնց մեջ ապրում է օպերայի դժբախտ հերոսուհին (Իոլանտայի պարտիան կատարում է Միխայելովյան թատրոնի առաջատար մենակատար Մարիա Լիտկեն):
«Իոլանտա»-ն համարվում է Չայկովսկու ամենամիստիկական ստեղծագործությունը: Եղբորը՝ Մոդեստին (օպերայի լիբրետոյի հեղինակն է) հասցեագրված մի նամակում Չայկովսկին գրում է, որ իրեն անհայտությունը կեղեքում է: Այդ տրամադրությունը արտահայտվում է օպերայի երաժշտության մեջ:
Ժամանակակիցներն այս ստեղծագործությունը ընդունել են չափազանց զուսպ: Այն շատերին թվացել է ոչ մեղեդային և սառը:
«Իոլանտա»-ն գնահատվեց միայն 20-րդ դարում: Նոր ժամանակաշրջանի հանդիսատեսը այնտեղ գտավ ոչ միայն լույս, այլև սեր և փրկություն:
Եվ ահա, դասական օպերայի հմայքը, դույզն ինչ ոչ պակաս, բացազատվում է նաև 21-րդ դարում:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Մշակույթը նվիրյալի գործ է, իսկ մշակույթի նվաճումներին հանրությանը ծանոթացնելը քաղաքացիական պարտք: Թղթակցեք «Թագլուր» կայքին;
Հեռ.: 099.31.74.60
էլ. Փոստ: taglur@yahoo.com
Օրերս Սանկտ-Պետերբուրգի Միխայելովյան թատրոնը հանդիսատեսներին է ներկայացրել Չայկովսկու վերջին օպերային ստեղծագործությունը՝ «Իոլանտան»: Բեմադրությունն իրականացրել է դրամատիկական և երաժշտական թատրոններում իր նորարական աշխատանքներով հայտնի ռեժիսոր Անդրեյ Ժոլդակը: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
«Փորձարարությանը դիմելով մենք նախապես չգիտենք, թե ինչ արդյունք կունենանք»,- ասել է թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Վլադիմիր Կեխմանը: Նրա կարծիքով այսպիսի դեպքերում հանդիսատեսները բաժանվում են երկու ճամբարի: «Ինչ-որ մեկին կգրավեն ոչ ուղղագիծ, դժվարաստեղծ գործողությունները, ինչ-որ մեկն էլ կվերացարկվի ներկայացումից այնպես, որ մեն-մենակ կմնա Չայկովսկու երաժշտության հետ»,- նշել է Կեխմանը և պնդել, որ թատրոնը իրավունք ունի զարմացնել և դա իր համար հենց ամենակարևորն է:
Ներկայացման առաջին 10 րոպեներին գործողությունները ծավալվում են բացարձակ լռության մեջ: Ռեժիսորը այսպես ցուցադրում է օպերայի ստեղծումը, երբ պարտիտուրը դեռ չի ստեղծվել: Բեմի վրա Պյոտր Իլյիչ Չայկովսկին է: Նրա դիմաց տարբեր տարիքի Իոլանտաներն են, որոնք կոմպոզիտորին պատմում են իրենց ապրումների մասին: Կոմպոզիտորը այդ ամենը փոխադրում է նոտայի տետրի մեջ: Այդպես էլ հայտնվում է երաժշտությունը... Մնացած դեպքերում սա «Իոլանտա» օպերայի գրեթե դասական բեմադրությունն է: Լրիվ պահպանվել է տեքստը և գործողությունների հաջորդականությունը: Սակայն մնալով հավատարիմ փորձարարի իր ձեռագրին, ռեժիսորը գտել է հանդիսատեսին օպերայի ընկալման նոր բանաձև առաջարկելու եղանակը: Նա դեկորացիաների և տեսագրված տեսարաններ ցուցադրելով կարծես ստեղծում է երկու աշխարհ, որոնց մեջ ապրում է օպերայի դժբախտ հերոսուհին (Իոլանտայի պարտիան կատարում է Միխայելովյան թատրոնի առաջատար մենակատար Մարիա Լիտկեն):
«Իոլանտա»-ն համարվում է Չայկովսկու ամենամիստիկական ստեղծագործությունը: Եղբորը՝ Մոդեստին (օպերայի լիբրետոյի հեղինակն է) հասցեագրված մի նամակում Չայկովսկին գրում է, որ իրեն անհայտությունը կեղեքում է: Այդ տրամադրությունը արտահայտվում է օպերայի երաժշտության մեջ:
Ժամանակակիցներն այս ստեղծագործությունը ընդունել են չափազանց զուսպ: Այն շատերին թվացել է ոչ մեղեդային և սառը:
«Իոլանտա»-ն գնահատվեց միայն 20-րդ դարում: Նոր ժամանակաշրջանի հանդիսատեսը այնտեղ գտավ ոչ միայն լույս, այլև սեր և փրկություն:
Եվ ահա, դասական օպերայի հմայքը, դույզն ինչ ոչ պակաս, բացազատվում է նաև 21-րդ դարում:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Մշակույթը նվիրյալի գործ է, իսկ մշակույթի նվաճումներին հանրությանը ծանոթացնելը քաղաքացիական պարտք: Թղթակցեք «Թագլուր» կայքին;
Հեռ.: 099.31.74.60
էլ. Փոստ: taglur@yahoo.com
 28.11.jpg)
.jpg)
