Սիրո և երջանկության պատկերացումների ընդհանրությունը սերունդների մեջ11.15.2019
Այսօր և վաղը, նոյեմբերի 15-ին և16-ին, Մոսկվայում, դրամատուրգիայի և ռեժիսուրայի կենտրոնում կցուցադրեն ազատության և դրան հասնելու համար պահանջվող վճարի մասին ներկայացում՝ ըստ խորհրդային հեղինակ Ալեքսանդր Վոլոդինի՝ 1956թ.-ին ստեղծած «Ֆաբրիկայի աղջիկը» պիեսի: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը ՝հղում անել:ով «teatral-online.ru»-ին:
Սա մի ստեղծագործություն է, որը անդրադառնում է հանրակացարանային կյանքով ապրող աղջիկների առօրյային: Նրանցից յուրաքանչյուրը սեփական պատկերացումն ու երազանքներն ունի սիրո և երջանկության մասին: Սակայն աղջիկներից բոլորին չէ որ հաջողվում է սոցիալական անարդարության պայմանների մեջ պահպանել իր անեղծ նկարագիրը:
Պիեսի գլխավոր հերոսուհին՝ Ժենյա Շուլժենկոն է, ուժեղ մի անհատականություն, որը պատրաստ է գնալ ոչ միայն հոսանքին հակառակ, այլև դասեր քաղել սեփական սխալներից:
Ըստ կենտրոնի գեղարվեստական ղեկավար Վլադիմիր Պանկովի, որը բեմադրության հեղինակն է, այս թեման այսօր էլ մնում է հրատապ: «Պատմությունը, որը ներկայացված է Վոլոդինի պիեսում, պարզվեց, որ մոտ ու հարազատ է 19-20 տարեկան իմ ուսանողներին»,- ասել է նա և ավելացրել, որ մի կարգախոսը փոխարինվում է մեկ ուրիշով, սակայն մարդու բնույթը անփոփոխ է մնում: Պանկովը կարծում է, որ կարևորը սերունդների բնականոն հաջորդականության պահպանումն է: Դա բեմադրության մեջ արտահայտվում է ոչ միայն տարբեր ժամանակների երիտասարդներին հուզող թեմատիկ ընդգրկմամբ, այլև այն հանգամանքով, որ բեմում հանդես են գալիս նաև վաստակավոր արտիստներ: «Երիտասարդությունը պետք է դասեր քաղի մեր երկրի անցյալից»,- ընդգծում է ռեժիսորը:
Անցյալի ու ներկայի միջև կապը այս ներկայացման մեջ արտահայտված է նաև երաժշտական ձևավորմամբ: Այստեղ հնչում են խորհրդային ժամանակների երգեր, որոնցից մեկն, օրինակ, ունի «Գործվածքեղենի ավանը» («Տեքստիլնիյ գորոդոկ») վերնագիրը:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Այսօր և վաղը, նոյեմբերի 15-ին և16-ին, Մոսկվայում, դրամատուրգիայի և ռեժիսուրայի կենտրոնում կցուցադրեն ազատության և դրան հասնելու համար պահանջվող վճարի մասին ներկայացում՝ ըստ խորհրդային հեղինակ Ալեքսանդր Վոլոդինի՝ 1956թ.-ին ստեղծած «Ֆաբրիկայի աղջիկը» պիեսի: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը ՝հղում անել:ով «teatral-online.ru»-ին:
Սա մի ստեղծագործություն է, որը անդրադառնում է հանրակացարանային կյանքով ապրող աղջիկների առօրյային: Նրանցից յուրաքանչյուրը սեփական պատկերացումն ու երազանքներն ունի սիրո և երջանկության մասին: Սակայն աղջիկներից բոլորին չէ որ հաջողվում է սոցիալական անարդարության պայմանների մեջ պահպանել իր անեղծ նկարագիրը:
Պիեսի գլխավոր հերոսուհին՝ Ժենյա Շուլժենկոն է, ուժեղ մի անհատականություն, որը պատրաստ է գնալ ոչ միայն հոսանքին հակառակ, այլև դասեր քաղել սեփական սխալներից:
Ըստ կենտրոնի գեղարվեստական ղեկավար Վլադիմիր Պանկովի, որը բեմադրության հեղինակն է, այս թեման այսօր էլ մնում է հրատապ: «Պատմությունը, որը ներկայացված է Վոլոդինի պիեսում, պարզվեց, որ մոտ ու հարազատ է 19-20 տարեկան իմ ուսանողներին»,- ասել է նա և ավելացրել, որ մի կարգախոսը փոխարինվում է մեկ ուրիշով, սակայն մարդու բնույթը անփոփոխ է մնում: Պանկովը կարծում է, որ կարևորը սերունդների բնականոն հաջորդականության պահպանումն է: Դա բեմադրության մեջ արտահայտվում է ոչ միայն տարբեր ժամանակների երիտասարդներին հուզող թեմատիկ ընդգրկմամբ, այլև այն հանգամանքով, որ բեմում հանդես են գալիս նաև վաստակավոր արտիստներ: «Երիտասարդությունը պետք է դասեր քաղի մեր երկրի անցյալից»,- ընդգծում է ռեժիսորը:
Անցյալի ու ներկայի միջև կապը այս ներկայացման մեջ արտահայտված է նաև երաժշտական ձևավորմամբ: Այստեղ հնչում են խորհրդային ժամանակների երգեր, որոնցից մեկն, օրինակ, ունի «Գործվածքեղենի ավանը» («Տեքստիլնիյ գորոդոկ») վերնագիրը:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
