Գրիբաուդին ընտրել է կոշտ և ցավակցող կատակերգական ոճը, որը սահմանագիծ չունի03.07.2023
Փետրվարի 27-ին և 28–ին Ֆրանսիայի Լիոն քաղաքի «Maison de la Dance» թատրոնում իտալացի նորարար խորեոգրավ Սիլվիա Գրիբաուդին ներկայացրել է «Գրացիաներ» բեմադրությունը, որի համար ներշնչման աղբյուր է հանդիսացել Անտոնիո Կանովայի (1812-1817 թթ.) «Երեք գրացիաներ» քանդակը, որը համարվում է յուրահատուկ մարտահրավեր հին հունական առասպելների ժամանակներին հասնող ավանդույթներին: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»–ը՝ հղում անելով «ru.euronews.com»–ին:
Զևսի երեք դուստրերը՝ Յուփրոզիեն, Ագյայան և Թալիան ճառագում են վեհասքանչություն և ուրախություն: Բեմում, մարդկայինը և վերացականը խորհրդանշող տարածության և ժամանակի մեջ հայտնվում են երեք տղամարդու կերպար: Այստեղ կինն ու տղամարդը հանդիպում են առանց դերի և պարում են բնության թելադրած ռիթմերի ներքո: Բեմում երեք տղամարդ են և Սիլվիա Գրիբաուդին: Նա սիրում է իրեն սահմանել որպես «մարմնի հեղինակ»: Նրա բանաստեղծականությունը անկատարությունները բարձրացնում է մինչև արվեստի ձևեր: Դրա համար նա կիրառության մեջ է դնում ուղղակի, կոշտ և ցավակցող կատակերգան ոճը, որը սահմանագիծ չունի պարի, թատրոնի և կատարողական արվեստի հետ:
«Ինչ վերաբերվում է մարմնին, ապա մեզ, դա ակնհայտ է, պարտադրում են կարծրատիպեր: Մեզնից յուրաքանչյուրը հետո է որոշում, թե ինչպես պետք է ինքը զգա իր մարմնի շրջանակներում: Բառերը, կատարյալ, թե անկատար, իմ կարծիքով, միշտ սայթաքուն բառեր են: Հենց այն բանի համար, որ գոյություն ունի գրթե անհայտ գոտի, սահմանային գոտի, որի մեջ, հնարավոր են կատարելություններ, անկատարություններ արդեն չկան, այլ կա միայն ձև՝ բաղկացած ուժից, ծավալից, տարածությունից: Մարմինը նույնպես բաղկացած է դրանից»,– նշել է Գրիբաուդին:
Նրա նախագիծը առաջացնում է զանգվածային զգացմունքներ: Դա միայն հիացմունք չէ: Կան նաև քննադատողներ: Ոմանք նույնիսկ խորեոգրաֆին դատապարտում են: Այդ ամենին Սիլվիան վերաբերուիմ է երգիծանքով:
«Հավանաբար, հենց երգիծանքը, հումորը հնարավորություն տվեցին ինձ պահպանել հեռավորություն այն ամենից, որը նախկինում, լինելով պարուհի, ինչ–որ կերպ կարող էր ինձ համար ստեղծել դժվարություններ, անհամարժեքության զգացողություն: Հումորը, ծաղրածուն ապրում է անհամարժեքության մեջ, սխալների մեջ: Այդ սխալներում կա հսկայական ռեսուրս: Ներմուծելով պարի մեջ, այդ ռեսուրսը ինձ հեղափոխության, իսկական հեղափոխության լիցք տվեց; Այդ հեղափոխությունը սկսվում է երգիծանքի միջոցով իրականացվող տրանսֆորմացիայով, խոսելու հնարավորությամբ այն ինչ–որ մտածում, անում ես, ցանկանում ծիծաղել ուրիշների հետ միասին»,– նշել է խորեոգրաֆը:
Սիլվիա Գրիբաուդին համոզված է, որ պարի մեջ տեղ կա բոլորի համար; Պարզապես պետք է գտնել իր վարպետին, սովորել և բացահայտել սեփական յուրահատկությունը:
Սիլվիա Գրիբաուդին իտալացի խորեոգրաֆ է: Նա կոտրում է կարծրատիպերն արվեստի և պարի տիրույթում: 2004թ.-ից նա իր ուշադրությունը կենտրոնացրել է բեմական հաղորդակցությունների ժամանակ արտիստների մարմինների սոցիալական փոխազդեցության հետազոտությունների վրա: Այդ նույն մոտեցմամբ նա հետազոտում է նաև հանդիսատեսների ընկալումները: Նրա խորեոգրաֆիական լեզվի հիմնական շեշտադրությունը կատակերգականի տարրն է կատարողների հարաբերություններում և հանդիսասրահի միջև:
Փետրվարի 27-ին և 28–ին Ֆրանսիայի Լիոն քաղաքի «Maison de la Dance» թատրոնում իտալացի նորարար խորեոգրավ Սիլվիա Գրիբաուդին ներկայացրել է «Գրացիաներ» բեմադրությունը, որի համար ներշնչման աղբյուր է հանդիսացել Անտոնիո Կանովայի (1812-1817 թթ.) «Երեք գրացիաներ» քանդակը, որը համարվում է յուրահատուկ մարտահրավեր հին հունական առասպելների ժամանակներին հասնող ավանդույթներին: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»–ը՝ հղում անելով «ru.euronews.com»–ին:
Զևսի երեք դուստրերը՝ Յուփրոզիեն, Ագյայան և Թալիան ճառագում են վեհասքանչություն և ուրախություն: Բեմում, մարդկայինը և վերացականը խորհրդանշող տարածության և ժամանակի մեջ հայտնվում են երեք տղամարդու կերպար: Այստեղ կինն ու տղամարդը հանդիպում են առանց դերի և պարում են բնության թելադրած ռիթմերի ներքո: Բեմում երեք տղամարդ են և Սիլվիա Գրիբաուդին: Նա սիրում է իրեն սահմանել որպես «մարմնի հեղինակ»: Նրա բանաստեղծականությունը անկատարությունները բարձրացնում է մինչև արվեստի ձևեր: Դրա համար նա կիրառության մեջ է դնում ուղղակի, կոշտ և ցավակցող կատակերգան ոճը, որը սահմանագիծ չունի պարի, թատրոնի և կատարողական արվեստի հետ:
«Ինչ վերաբերվում է մարմնին, ապա մեզ, դա ակնհայտ է, պարտադրում են կարծրատիպեր: Մեզնից յուրաքանչյուրը հետո է որոշում, թե ինչպես պետք է ինքը զգա իր մարմնի շրջանակներում: Բառերը, կատարյալ, թե անկատար, իմ կարծիքով, միշտ սայթաքուն բառեր են: Հենց այն բանի համար, որ գոյություն ունի գրթե անհայտ գոտի, սահմանային գոտի, որի մեջ, հնարավոր են կատարելություններ, անկատարություններ արդեն չկան, այլ կա միայն ձև՝ բաղկացած ուժից, ծավալից, տարածությունից: Մարմինը նույնպես բաղկացած է դրանից»,– նշել է Գրիբաուդին:
Նրա նախագիծը առաջացնում է զանգվածային զգացմունքներ: Դա միայն հիացմունք չէ: Կան նաև քննադատողներ: Ոմանք նույնիսկ խորեոգրաֆին դատապարտում են: Այդ ամենին Սիլվիան վերաբերուիմ է երգիծանքով:
«Հավանաբար, հենց երգիծանքը, հումորը հնարավորություն տվեցին ինձ պահպանել հեռավորություն այն ամենից, որը նախկինում, լինելով պարուհի, ինչ–որ կերպ կարող էր ինձ համար ստեղծել դժվարություններ, անհամարժեքության զգացողություն: Հումորը, ծաղրածուն ապրում է անհամարժեքության մեջ, սխալների մեջ: Այդ սխալներում կա հսկայական ռեսուրս: Ներմուծելով պարի մեջ, այդ ռեսուրսը ինձ հեղափոխության, իսկական հեղափոխության լիցք տվեց; Այդ հեղափոխությունը սկսվում է երգիծանքի միջոցով իրականացվող տրանսֆորմացիայով, խոսելու հնարավորությամբ այն ինչ–որ մտածում, անում ես, ցանկանում ծիծաղել ուրիշների հետ միասին»,– նշել է խորեոգրաֆը:
Սիլվիա Գրիբաուդին համոզված է, որ պարի մեջ տեղ կա բոլորի համար; Պարզապես պետք է գտնել իր վարպետին, սովորել և բացահայտել սեփական յուրահատկությունը:
Սիլվիա Գրիբաուդին իտալացի խորեոգրաֆ է: Նա կոտրում է կարծրատիպերն արվեստի և պարի տիրույթում: 2004թ.-ից նա իր ուշադրությունը կենտրոնացրել է բեմական հաղորդակցությունների ժամանակ արտիստների մարմինների սոցիալական փոխազդեցության հետազոտությունների վրա: Այդ նույն մոտեցմամբ նա հետազոտում է նաև հանդիսատեսների ընկալումները: Նրա խորեոգրաֆիական լեզվի հիմնական շեշտադրությունը կատակերգականի տարրն է կատարողների հարաբերություններում և հանդիսասրահի միջև:
 28.11.jpg)
.jpg)
