Կատակերգության թատրոնը նշում է իր 85 ամյակը, թեև ծնվել է շատ ավելի վաղ10.29.2014
Սանկտ-Պետերբուրգի Կատակերգության թատրոնը այսօր՝ հոկտեմբերի 29-ին նշում է իր հոբելյանը: Այդ մասին հաղորդում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Նշենք, որ իր 85 ամյակը նշող թատրոնն իրականում ելույթները սկսել է շատ ավելի վաղ՝ 1904 թ.-ին: Պարզապես թատերախումբը 85 տարի առաջ հայտնի վաճառականներ Ելիսեևների Նևսկի պողոտայում գտնվող տան հոյակապ դահլիճում սկսել է հանդես գալ որպես պետական-խաղացանկային թատրոն:
Այստեղ հանդես են եկել ռուսական թատերական մշակույթի այնպիսի հայտնի ներկայացուցիչներ, ինչպիսիք են Լեոնիդ Ուտյոսովը, Բորիս Բաբոչկինը, Նիկաոլայ Չերկասովը, իսկ հետո նաև՝ Ալեքսանդր Դեմյանենկոն, Միխայիլ Սվետինը, Անատոլի Ռավիկովիչը և այլք:
Թատրոնը անհավանական բարձր թռիչք արձանագրեց այն տարիներին, երբ թատերախմբի գեղարվեստական ղեկավարությունը ստանձնեց նորար ռեժիսոր Նիկոլայ Ակիմովը:
Արտաքինից դեպի ներքինը ստեղծագործական սկզբունքը Նիկոլայ Ակիմովը առաջին անգամ կիրառեց 1935 թ.-ին: Նա որոշեց հերոսի արտաքին կերպարից, իսկ երբեմն էլ, ընդհանրապես, բնավորությունից անցնել բնութագրական ռեպլիկի կամ ժեստի:
«Նա վախթանգովյան դպրոցի ներկայացուցիչ էր: Ինքն էլ նկարիչ էր և նկարում էր հերոսներին, ասես ցանկանալով նշել, որ դերասանը պետք է մտնի այդ նկարված կերպարի մեջ», նշել է ՌԴ վաստակավոր դերասան Սերգեյ Ռուսսկինը:
30-ականներին կատակելը վտանգավոր էր: Կատակասերներին ուղարկում էին ճամբար: Դիմանում էին առավել լուրջ և զգույշ քաղաքացիները:
«Այդ բանի նկատմամբ միանշանակ չէր իշխանությունների մոտեցումը: Միայն սատանան գիտի, թե ինչի վրա նրանք կծիծաղեն վաղը: Քննադատների մոտ նույնպես կարծիք կար, որ եթե ծիծաղելի է, ուրեմն դա կենդանական ծիծաղ է, այլ ոչ ինտելլեկտուալ: Եթե ինտելլեկտուալ էին խոսում, ապա դա էլ նշանակում էր, որ ժանրից են խուսափում: Այդ պատճառով, ոչ մի դեպքում, հնարավոր չէր գոհացնել: Բայց, որ ճիշտն ասենք, կատակերգությունը դա չպետք է անի»,- նշել է ՌԴ ժողովրդական արտիստ Վալերի Նիկիտենկոն:
Սակայն Ակիմովը կարողանում է կատարելապես սովորել արվեստի ոլորտի չինովնիկների բյուրոկրատական լեզուն և, եթե նրանք շատ էին «գլուխ տանում», ապա իրավիճակն այնպես էր խառնում, որ ամեն ինչ վերածվում էր աբսուրդի:
Այս հոբելյանի ժամանակ դերասանները հիմնականում հիշում էին հենց Նիկոլայ Ակիմովին, ով նրանց սովորեցրել է աշխարհին նայել արվեստի մոգական բյուրեղի միջով: Այսօր թատրոնում Ակիմովի հետ աշխատած դերասաններից քչերն են մնացել, բայց ավանդները դեռ պահպանվում են հավատարմորեն:
Սանկտ-Պետերբուրգի Կատակերգության թատրոնը այսօր՝ հոկտեմբերի 29-ին նշում է իր հոբելյանը: Այդ մասին հաղորդում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Նշենք, որ իր 85 ամյակը նշող թատրոնն իրականում ելույթները սկսել է շատ ավելի վաղ՝ 1904 թ.-ին: Պարզապես թատերախումբը 85 տարի առաջ հայտնի վաճառականներ Ելիսեևների Նևսկի պողոտայում գտնվող տան հոյակապ դահլիճում սկսել է հանդես գալ որպես պետական-խաղացանկային թատրոն:
Այստեղ հանդես են եկել ռուսական թատերական մշակույթի այնպիսի հայտնի ներկայացուցիչներ, ինչպիսիք են Լեոնիդ Ուտյոսովը, Բորիս Բաբոչկինը, Նիկաոլայ Չերկասովը, իսկ հետո նաև՝ Ալեքսանդր Դեմյանենկոն, Միխայիլ Սվետինը, Անատոլի Ռավիկովիչը և այլք:
Թատրոնը անհավանական բարձր թռիչք արձանագրեց այն տարիներին, երբ թատերախմբի գեղարվեստական ղեկավարությունը ստանձնեց նորար ռեժիսոր Նիկոլայ Ակիմովը:
Արտաքինից դեպի ներքինը ստեղծագործական սկզբունքը Նիկոլայ Ակիմովը առաջին անգամ կիրառեց 1935 թ.-ին: Նա որոշեց հերոսի արտաքին կերպարից, իսկ երբեմն էլ, ընդհանրապես, բնավորությունից անցնել բնութագրական ռեպլիկի կամ ժեստի:
«Նա վախթանգովյան դպրոցի ներկայացուցիչ էր: Ինքն էլ նկարիչ էր և նկարում էր հերոսներին, ասես ցանկանալով նշել, որ դերասանը պետք է մտնի այդ նկարված կերպարի մեջ», նշել է ՌԴ վաստակավոր դերասան Սերգեյ Ռուսսկինը:
30-ականներին կատակելը վտանգավոր էր: Կատակասերներին ուղարկում էին ճամբար: Դիմանում էին առավել լուրջ և զգույշ քաղաքացիները:
«Այդ բանի նկատմամբ միանշանակ չէր իշխանությունների մոտեցումը: Միայն սատանան գիտի, թե ինչի վրա նրանք կծիծաղեն վաղը: Քննադատների մոտ նույնպես կարծիք կար, որ եթե ծիծաղելի է, ուրեմն դա կենդանական ծիծաղ է, այլ ոչ ինտելլեկտուալ: Եթե ինտելլեկտուալ էին խոսում, ապա դա էլ նշանակում էր, որ ժանրից են խուսափում: Այդ պատճառով, ոչ մի դեպքում, հնարավոր չէր գոհացնել: Բայց, որ ճիշտն ասենք, կատակերգությունը դա չպետք է անի»,- նշել է ՌԴ ժողովրդական արտիստ Վալերի Նիկիտենկոն:
Սակայն Ակիմովը կարողանում է կատարելապես սովորել արվեստի ոլորտի չինովնիկների բյուրոկրատական լեզուն և, եթե նրանք շատ էին «գլուխ տանում», ապա իրավիճակն այնպես էր խառնում, որ ամեն ինչ վերածվում էր աբսուրդի:
Այս հոբելյանի ժամանակ դերասանները հիմնականում հիշում էին հենց Նիկոլայ Ակիմովին, ով նրանց սովորեցրել է աշխարհին նայել արվեստի մոգական բյուրեղի միջով: Այսօր թատրոնում Ակիմովի հետ աշխատած դերասաններից քչերն են մնացել, բայց ավանդները դեռ պահպանվում են հավատարմորեն:
 28.11.jpg)
.jpg)
