Մնացածը մանրուք է և կարելի է մոռանալ
01.31.2017

Ըստ նրա, միևնույնն է, այդ ամենը դու տանում ես քեզ հետ, որովհետև «մենք բոլորս կենդանի մարդիկ են: Մենք ռոբոտներ չենք»:
Նա խոստովանել է, որ ինչ-որ տեղ և ինչ-որ մեկի հետ ինքը պրոֆեսիոնալ ինչ-որ նվաճումների հաշվին ձգտում Է լինել համբերատար», բայց նաև հիշատակում է, որ ինչ-որ մեկին էլ, այնուամենայնիվ, հրաժեշտ է տալիս:
Նա նաև խոստովանել է, որ ինքը համբերում է երկար ժամանակ, քանի որ դա իր կյանքն է: Այն անցնում է, քանի որ, ըստ իր խոստովանության , «այդ կինոն երկու անգամ ցույց չեն տա»:
«Ես միշտ գիտեմ, որ ես ելք ունեմ: Ես ամեն օր չեմ այդ մասին մտածում, բայց ես միշտ գիտեմ այդ մասին»,- ասում է թատրոնի տնօրենը:
Ալեքսիմովան նշում է, որ ինքը կարող է աշխատանքից հեռանալու մասին դիմում գրել, սակայն դա դեռ չի անում, քանի որ թատրոնի տնօրենի աշխատանքն իրեն հաճույք է պատճառում: Բացի այդ, նա ընդգծում է, որ ինքը փորձում է նման իրավիճակներում համաձայնության գալ մարդկանց հետ, ինչ-որ բան բացատրել նրանց:
Ըստ Իրինա Ալեքսիմովայի այդ ամենն անելը, սակայն, անհնար է, «երբ դու ատում ես մարդուն», երբ չես կարողանում նայել նրա աչքերին:
Տնօրենի կարծիքով մնացածը մանրուք է և կարելի է մոռանալ: