Մարդու բնույթը, ինչ-որ առումով, համառորեն մնում հիմարության մակարդակում
02.24.2017
Նյու Յորքում, Բրոդվեյի թատերական հարթակներում բարձրացվում է է գաղթականության թեման: Այդ նպատակով որոշ թատրոններում բեմադրիչները գրական հենք են փնտրում անցյալի հեղինակների գործերում: Օրինակ, Մետրոպոլիտեն թատրոնում այդ թեմայի անդրադարձը ներկայացման է վերածվել 19-րդ դարի հեղինակ Ավգուստին Դեյի «Լի, Մերժվածը» պիեսի ժամանակակից մեկնաբանության մեջ:
«Փոքր ինչ փոշի կա «Լի, Մերժվածը» պիեսի երկխոսություննրի մեջ, սակայն Մետրոպոլիտեն թատրոնը 1862 թվականի այդ բեմախաղը փայլուն է վեր հանում»,- մեջբերում է «nytimes.com»-ի մեկնաբան Քեն Յավորվոսկու գնահատականը «taglur.am»-ը:
Ներկայացումը անդրադառնում է 18-րդ դարի Ավստրիական գյուղում երկու երիտասարդների՝ Ռուդոլֆի և Լիի սիրո պատմությանը: Ռուդոլֆը գյուղապետի որդին է, իսկ Լին ճանապարհորդ աղջիկ: Թեև երիտասարդը սիրահարվում է նրան, սակայն նրանց ճակատագիրը մեծ փորձության առաջ է հայտնվում, քանի որ Լին հրեուհի է: Բանն այն է, որ ժամանակի գործող օրենքներով հրեաներն իրավունք չունեին բնակություն հաստատել այդ հողերում:
Թեև ներկայացման մեջ հնչում են խոր և զգացմունքային երկխոսություններ և մենախոսություններ, սակայն այս դեպքում 19-րդ դարի հեղինակը առաջ է քաշում հանդուրժողականութնան մի շարք գաղափարներ, դրանով իսկ պատումը բարձրացնելով իր ժամանակաշրջանին բնորոշ մարդկանց վերաբերմունքից ու օրենքներից մեկ աստիճան վեր:
Հանդիսատեսներից ոմանց կարծիքով բրոդվեյան ներկայացումն ասես բացում է մի պատուհան, որտեղից երևում է, թե որքան է փոխվել թատրոնը, և որքան է մարդու բնույթը, ինչ-որ առումով, համառորեն մնում հիմարության մակարդակում:
 28.11.jpg)
.jpg)
