Թատրոնը կդադարի վախենալ ձանձրալի լինելուց 03.31.2017
Ապագայում թատրոնը չի վախենա լինել ձանձրալի, կարծում է « Ֆոմենկոյի արվեստանոց»-ի ռեժիսոր Իվան Պոպովսկին: Այդ մասին նա արտահայտվել է Մոսկվայում անցած կիրակի կայացած մշակութային ֆորումի ժամանակ:
Զրույցը, որն աչքի է ընկել թեմատիկ բազմազանությամբ, այդ թվում նաև այնպիսի հարցադրումներով ինչպիսիք են «Ի՞նչպես դեպի թատրոն հրավիրել երիտասարդ հանդիսատեսներին»,, «Պե՞տք է արդյոք թատրոնը օպերատիվորեն արձագանքի հասարակական իրադարձություններին», «Կանհետանա՞ արդյոք թատրոնից գեղարվեստական ղեկավարի պաշտոնը» և այլն:
«Զագրեբում ես բեմադրում էի «Ապուշը»: Ինձ համար սոսկալի դժվար էր: Կարծես թե ես աշխատում էի օրը 24 ժամ: Եվ հանկարծ մի դերասանուհի ասում է. «Գնա կինո»: Եվ անվանում է ֆիլմը: «Դա ձանձրալի կլինի, բայց դու չհեռանաս»: Ես չգիտեմ ինչու՞ ենթարկվեցի ու գնացի, թեև դրա համար բոլորովին ժամանակ չունեի:
Նստեցի: Չափազանց երկար ֆիլմ էր: Շատ երկար կադրեր. Պատուհան, դաշտ, ինչ –որ բան է այնտեղ ծածանվում... Այնպիսի զգացում էր, կարծես օպերատորն անջատել էր տեսախցիկը, մոռացել էր այն և հեռացել: Բայց գիտեք, ես վաղուց ինձ այդքան ժամանակ չէի նվիրել: Ես հասցրեցի մտածել ամեն ինչի մասին. կյանքիս, ընտանիքիս մասին ... Դա իսկական խորասուզում էր: Այսպես, ինձ թվում է, հեռու չէ այն պահը, երբ թատրոնը կդադարի վախենալ ձանձրալի լինելուց, որովհետև միայն այն մարդկանց կտա ինքն իր հետ միայնակ մնալու հնարավորություն:
Մնացած ամբողջ կյանքի ռիթմը հնարավորություն չի տա մեկ րոպե անգամ մնալ սեփական մտքերի հետ:» ,- կիսել է իր անձնական փորձը ներկաների հետ Իվան Պոպովսկին:
Իսկ « Ֆոմենկոյի արվեստանոց»-ի գեղարվեստական ղեկավար Եվգենի Կամենկովիչը կարծիք է հայտնել, որ ապագայում, ինչպես և անցյալում, ներկայացումները կխաղան բաց երկնքի տակ:
«Ես կարծում եմ, որ թատրոնը լավ իմաստով կվերադառնա ետ: Դա կլինի հին հունական ամֆիթատրոնի պես մի բան, անպայման մաքուր օդում: Բայց այն մեծ չի լինի: Դերասանները կաշխատեն առանց միկրոֆոնի: Ես ափսոսում եմ լույսի նկարչի արվեստը, բայց չգիտեմ, թե այն արդյոք կպահպանվի՞: Իսկ եթե առանց կատակի, ապա կարծում եմ, որ թատրոնը կդառնա շատ ավելի կամերային: Տեսեք, վերադարձել է չէ՞ վինիլային ձայնապնակների արտադրությունը: Սկզբում ոչնչացրեցին, իսկ հետո հասկացան, որ դրանք համեմատելի չեն որևէ բանի հետ, ինչպես և թղթե գրքեր կարդալը: Թատրոնը կհարազատանա ինչպես հիանալի գիրքը»,- Ենթադրել է Եվգենի Կամենկովիչը:
Հետաքրքիր տեսակետ է արտահայտել նաև Պուշկինի անվան թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Եվգենի Պիսարյովը: Նրա կարծիքով էլ թատրոնը կփոխվի ձևով, բայց ոչ բովանդակությամբ: Ըստ նրա այդ երևույթը լավ է և հարկավոր է: Իսկ ինչ վերաբերում է բովանդակությունը, ապա այն առանձնապես չի փոխվի: Որպես օրինակ նա հիշել է Ռիմաս Տումինասի բեմադրած «Էդիպոս Արքան», որը կրկին հուզում է, չնայած գրվել է շատ վաղուց: Ըստ նրա, էլի դեռ շատ ժամանակներ կանցնեն, սակայն, առանձնապես նոր թեմաներ ի հայտ չեն գա:
Ապագայում թատրոնը չի վախենա լինել ձանձրալի, կարծում է « Ֆոմենկոյի արվեստանոց»-ի ռեժիսոր Իվան Պոպովսկին: Այդ մասին նա արտահայտվել է Մոսկվայում անցած կիրակի կայացած մշակութային ֆորումի ժամանակ:
Զրույցը, որն աչքի է ընկել թեմատիկ բազմազանությամբ, այդ թվում նաև այնպիսի հարցադրումներով ինչպիսիք են «Ի՞նչպես դեպի թատրոն հրավիրել երիտասարդ հանդիսատեսներին»,, «Պե՞տք է արդյոք թատրոնը օպերատիվորեն արձագանքի հասարակական իրադարձություններին», «Կանհետանա՞ արդյոք թատրոնից գեղարվեստական ղեկավարի պաշտոնը» և այլն:
«Զագրեբում ես բեմադրում էի «Ապուշը»: Ինձ համար սոսկալի դժվար էր: Կարծես թե ես աշխատում էի օրը 24 ժամ: Եվ հանկարծ մի դերասանուհի ասում է. «Գնա կինո»: Եվ անվանում է ֆիլմը: «Դա ձանձրալի կլինի, բայց դու չհեռանաս»: Ես չգիտեմ ինչու՞ ենթարկվեցի ու գնացի, թեև դրա համար բոլորովին ժամանակ չունեի:
Նստեցի: Չափազանց երկար ֆիլմ էր: Շատ երկար կադրեր. Պատուհան, դաշտ, ինչ –որ բան է այնտեղ ծածանվում... Այնպիսի զգացում էր, կարծես օպերատորն անջատել էր տեսախցիկը, մոռացել էր այն և հեռացել: Բայց գիտեք, ես վաղուց ինձ այդքան ժամանակ չէի նվիրել: Ես հասցրեցի մտածել ամեն ինչի մասին. կյանքիս, ընտանիքիս մասին ... Դա իսկական խորասուզում էր: Այսպես, ինձ թվում է, հեռու չէ այն պահը, երբ թատրոնը կդադարի վախենալ ձանձրալի լինելուց, որովհետև միայն այն մարդկանց կտա ինքն իր հետ միայնակ մնալու հնարավորություն:
Մնացած ամբողջ կյանքի ռիթմը հնարավորություն չի տա մեկ րոպե անգամ մնալ սեփական մտքերի հետ:» ,- կիսել է իր անձնական փորձը ներկաների հետ Իվան Պոպովսկին:
Իսկ « Ֆոմենկոյի արվեստանոց»-ի գեղարվեստական ղեկավար Եվգենի Կամենկովիչը կարծիք է հայտնել, որ ապագայում, ինչպես և անցյալում, ներկայացումները կխաղան բաց երկնքի տակ:
«Ես կարծում եմ, որ թատրոնը լավ իմաստով կվերադառնա ետ: Դա կլինի հին հունական ամֆիթատրոնի պես մի բան, անպայման մաքուր օդում: Բայց այն մեծ չի լինի: Դերասանները կաշխատեն առանց միկրոֆոնի: Ես ափսոսում եմ լույսի նկարչի արվեստը, բայց չգիտեմ, թե այն արդյոք կպահպանվի՞: Իսկ եթե առանց կատակի, ապա կարծում եմ, որ թատրոնը կդառնա շատ ավելի կամերային: Տեսեք, վերադարձել է չէ՞ վինիլային ձայնապնակների արտադրությունը: Սկզբում ոչնչացրեցին, իսկ հետո հասկացան, որ դրանք համեմատելի չեն որևէ բանի հետ, ինչպես և թղթե գրքեր կարդալը: Թատրոնը կհարազատանա ինչպես հիանալի գիրքը»,- Ենթադրել է Եվգենի Կամենկովիչը:
Հետաքրքիր տեսակետ է արտահայտել նաև Պուշկինի անվան թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Եվգենի Պիսարյովը: Նրա կարծիքով էլ թատրոնը կփոխվի ձևով, բայց ոչ բովանդակությամբ: Ըստ նրա այդ երևույթը լավ է և հարկավոր է: Իսկ ինչ վերաբերում է բովանդակությունը, ապա այն առանձնապես չի փոխվի: Որպես օրինակ նա հիշել է Ռիմաս Տումինասի բեմադրած «Էդիպոս Արքան», որը կրկին հուզում է, չնայած գրվել է շատ վաղուց: Ըստ նրա, էլի դեռ շատ ժամանակներ կանցնեն, սակայն, առանձնապես նոր թեմաներ ի հայտ չեն գա:
 28.11.jpg)
.jpg)
