Բոլոր տեսակի թատրոնները անհրաժեշտ են, բացի մեկից05.24.2017
«Թատրոնը կարող է ասել ամեն ինչ»: Իր հրապարակումներից մեկում պնդում է ռուսաստանցի հայտնի թատերական ռեժիսոր Անատոլի Վասիլևը:
Ըստ նրա թատրոնը կարող է ասել «և ինչպես են ապրում աստվածները երկնքում, և ինչպես են քարանձավներում բանտարկվածները տառապում, և ինչպես է կիրքը վեհացնում, և ինչպես է սերը սպանում, և ինչպես է, որ բարի մարդն անհրաժեշտ չէ, և ինչպես է խաբեությունը թագավորում, և ինչպես են մարդիկ ապրում բնակարաններում, իսկ երեխաները փախստականների ճամբարներում և որքան հոգով անապատացած են վերադառնում, և ինչպես են սիրելիներից բաժանվում, թատրոնը կարող է ասել ամեն ինչի մասին»:
Ռեժիսորը հայտարարում է, որ թատրոնը կա և կմնա հավերժ:
Ըստ նրա հաջորդ հիսուն- յոթանասուն տարիներին, թատրոնն առանձնահատուկ կերպով է անհրաժեշտ: Որովհետև բոլոր տեսակի հանրային արվեստներից միայն թատրոնն է, որ «շրթից՝ շուրթ, աչքից՝ աչք, ձեռքից՝ ձեռք և մարմնից մարմին է...»: Ռեժիսորի կարծիքով թատրոնը միջնորդի կարիք չունի: «Մարդու և մարդու միջև լույսի թափանցիկ կողմն է,- նշում է նա,- ոչ հարավ, ոչ հյուսիս, ոչ արևելք, ոչ արևմուտք: Ինքնին լույս, բոլոր կողմերից լուսավորվող: Անմիջականորեն ճանաչելի թշնամաբար կամ բարեկամաբար տրամադրված ցանկացած մարդու համար»:
Թատրոնն անհրաժեշտ է զանազանությամբ:
Եվ տարբեր ուրիշներից, և տարբեր շատերից թատրոնի արխայիկ ձևերը պետք է պահանջարկված լինեն ամենից առաջ: Ծիսական ձևերի թատրոնը չպետք է հակադարձվի քաղաքակիրթ ժողովուրդների թատրոնին:
Նա կարծում է, որ աշխարհիկ մշակույթը բովանդակազրկվում է: Վասիլևի գնահատմամբ «Մշակութային տեղեկատվությունը» փոխարինում է պարզ էություններին և հանդիպումներին իրական մշակույթի հետ:
Վասիլևը պնդում է, որ թատրոնը բաց է և մուտքը՝ ազատ:
«Գրողը տանի բոլոր նորագույն սարքավորումներն ու համակարգիչները: Գնացեք թատրոն, զբաղեցրեք տեղեր պարտերում և ամֆիթատրոններում, խորամուխ եղեք բառի մեջ և դիտեք կենդանի կերպարներ: Ձեր առջև թատրոնն է: Մի քամահրեք այն և մի բաց թողեք ձեր շտապողական կյանքում»:
Ռեժիսորը կրկին պնդում է, որ բոլոր տեսակի թատրոնները անհրաժեշտ են, բացի մեկից՝ քաղաքական խաղերի թատրոնից, մկան քաղաքական թակարդի թատրոնից, քաղաքական գործիչնեի թատրոնից, քաղաքականության թատրոնից:
Նա մերժում է նաև ամենօրյա ահաբեկման թատրոնը, անհատական և կոլեկտիվ դիակների թատրոնը, արյան թատրոնը՝ հրապարակներում և փողոցներում, մայրաքաղաքում և գավառում, կրոնների և ազգերի միջև:
Այս թեմայով այլ հղումներ-1
«Թատրոնը կարող է ասել ամեն ինչ»: Իր հրապարակումներից մեկում պնդում է ռուսաստանցի հայտնի թատերական ռեժիսոր Անատոլի Վասիլևը:
Ըստ նրա թատրոնը կարող է ասել «և ինչպես են ապրում աստվածները երկնքում, և ինչպես են քարանձավներում բանտարկվածները տառապում, և ինչպես է կիրքը վեհացնում, և ինչպես է սերը սպանում, և ինչպես է, որ բարի մարդն անհրաժեշտ չէ, և ինչպես է խաբեությունը թագավորում, և ինչպես են մարդիկ ապրում բնակարաններում, իսկ երեխաները փախստականների ճամբարներում և որքան հոգով անապատացած են վերադառնում, և ինչպես են սիրելիներից բաժանվում, թատրոնը կարող է ասել ամեն ինչի մասին»:
Ռեժիսորը հայտարարում է, որ թատրոնը կա և կմնա հավերժ:
Ըստ նրա հաջորդ հիսուն- յոթանասուն տարիներին, թատրոնն առանձնահատուկ կերպով է անհրաժեշտ: Որովհետև բոլոր տեսակի հանրային արվեստներից միայն թատրոնն է, որ «շրթից՝ շուրթ, աչքից՝ աչք, ձեռքից՝ ձեռք և մարմնից մարմին է...»: Ռեժիսորի կարծիքով թատրոնը միջնորդի կարիք չունի: «Մարդու և մարդու միջև լույսի թափանցիկ կողմն է,- նշում է նա,- ոչ հարավ, ոչ հյուսիս, ոչ արևելք, ոչ արևմուտք: Ինքնին լույս, բոլոր կողմերից լուսավորվող: Անմիջականորեն ճանաչելի թշնամաբար կամ բարեկամաբար տրամադրված ցանկացած մարդու համար»:
Թատրոնն անհրաժեշտ է զանազանությամբ:
Եվ տարբեր ուրիշներից, և տարբեր շատերից թատրոնի արխայիկ ձևերը պետք է պահանջարկված լինեն ամենից առաջ: Ծիսական ձևերի թատրոնը չպետք է հակադարձվի քաղաքակիրթ ժողովուրդների թատրոնին:
Նա կարծում է, որ աշխարհիկ մշակույթը բովանդակազրկվում է: Վասիլևի գնահատմամբ «Մշակութային տեղեկատվությունը» փոխարինում է պարզ էություններին և հանդիպումներին իրական մշակույթի հետ:
Վասիլևը պնդում է, որ թատրոնը բաց է և մուտքը՝ ազատ:
«Գրողը տանի բոլոր նորագույն սարքավորումներն ու համակարգիչները: Գնացեք թատրոն, զբաղեցրեք տեղեր պարտերում և ամֆիթատրոններում, խորամուխ եղեք բառի մեջ և դիտեք կենդանի կերպարներ: Ձեր առջև թատրոնն է: Մի քամահրեք այն և մի բաց թողեք ձեր շտապողական կյանքում»:
Ռեժիսորը կրկին պնդում է, որ բոլոր տեսակի թատրոնները անհրաժեշտ են, բացի մեկից՝ քաղաքական խաղերի թատրոնից, մկան քաղաքական թակարդի թատրոնից, քաղաքական գործիչնեի թատրոնից, քաղաքականության թատրոնից:
Նա մերժում է նաև ամենօրյա ահաբեկման թատրոնը, անհատական և կոլեկտիվ դիակների թատրոնը, արյան թատրոնը՝ հրապարակներում և փողոցներում, մայրաքաղաքում և գավառում, կրոնների և ազգերի միջև:
Այս թեմայով այլ հղումներ-1
