Ներկայացում, որտեղ չկա ակեդեմիականություն, բայց կա վայրի բնություն և կիրք05.31.2018
Այսօր, մայիսի 31-ին, Մոսկվայի «Դրամատիկական արվեստի դպրոց» թատրոնը Մաքսիմ Գորկու «Հովեկները» պիեսի իր նոր ընթերցմամբ յուրահատուկ նվեր է մատուցել ռուս գրողի 150-ամյա հոբելյանին: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «РИА новости»-ին:
«Ես ոչ մի անգամ դեռ չէի բեմադրել Գորկու պիեսներից, սակայն պարզվեց, որ դա արտակարգ հետաքրքիր է»,- պրեմիերայից առաջ ասել է ներկայացման ռեժիսոր Ալեքսանդր Օգարյովը:
Նա նշել է, որ Գորկու մոտ գուցե և չկա այնպիսի ակեդեմիականություն, բայց կա վայրի բնություն և կիրք այն մարդկանց և իրադարձությունների նկատմամբ, որոնց մասին նա պատմում է:
Բացի այդ ռեժիսորը կարծում է, որ Գորկու այս ստեղծագործությունն այսօր էլ շատ հրատապ է և անդրադառնում է մտավորականների կյանքին: «Այն մասին, թե ինչպես են նրանք ապրում, ինչի մասին են մտածում, ինչպես են բարկանում, հայհոյում... և այն մասին, որ ցավոք սրտի, նրանց արարքները հակասում են խոսքերին... »,- ասել է Օգարյովը:
Ռեժիսորը հեղինակային տեքստը կրճատել է, քանի որ, ըստ նրա «պիեսում բառերը շատ են»: Գորկու ստեղծագործության նկատմամբ բեմադրությունը պատրաստողների մյուս յուրովի մոտեցումն այն է, որ դեպքերի ժամանակները տեղափոխվել են 20-րդ դարի 60-ական թվականներ: Բեմադրության մեջ իրենց գործերը կարդում են հայտնի բանաստեղծներ Բելլա Ախմադուլինան և Արդենի Տարկովսկին:
«Մեր թիմը հորինել է ինքնաերգիծական երեք մասանոց տրակտատ-ներբող սեփական երկրում սեփական անպետքության մասին, որը մշտապես շարժվում է դեպի աղետ»,- ասել է բեմադրության ռեժիսորը:
Այս թեմայով այլ հղումներ-1
Այսօր, մայիսի 31-ին, Մոսկվայի «Դրամատիկական արվեստի դպրոց» թատրոնը Մաքսիմ Գորկու «Հովեկները» պիեսի իր նոր ընթերցմամբ յուրահատուկ նվեր է մատուցել ռուս գրողի 150-ամյա հոբելյանին: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «РИА новости»-ին:
«Ես ոչ մի անգամ դեռ չէի բեմադրել Գորկու պիեսներից, սակայն պարզվեց, որ դա արտակարգ հետաքրքիր է»,- պրեմիերայից առաջ ասել է ներկայացման ռեժիսոր Ալեքսանդր Օգարյովը:
Նա նշել է, որ Գորկու մոտ գուցե և չկա այնպիսի ակեդեմիականություն, բայց կա վայրի բնություն և կիրք այն մարդկանց և իրադարձությունների նկատմամբ, որոնց մասին նա պատմում է:
Բացի այդ ռեժիսորը կարծում է, որ Գորկու այս ստեղծագործությունն այսօր էլ շատ հրատապ է և անդրադառնում է մտավորականների կյանքին: «Այն մասին, թե ինչպես են նրանք ապրում, ինչի մասին են մտածում, ինչպես են բարկանում, հայհոյում... և այն մասին, որ ցավոք սրտի, նրանց արարքները հակասում են խոսքերին... »,- ասել է Օգարյովը:
Ռեժիսորը հեղինակային տեքստը կրճատել է, քանի որ, ըստ նրա «պիեսում բառերը շատ են»: Գորկու ստեղծագործության նկատմամբ բեմադրությունը պատրաստողների մյուս յուրովի մոտեցումն այն է, որ դեպքերի ժամանակները տեղափոխվել են 20-րդ դարի 60-ական թվականներ: Բեմադրության մեջ իրենց գործերը կարդում են հայտնի բանաստեղծներ Բելլա Ախմադուլինան և Արդենի Տարկովսկին:
«Մեր թիմը հորինել է ինքնաերգիծական երեք մասանոց տրակտատ-ներբող սեփական երկրում սեփական անպետքության մասին, որը մշտապես շարժվում է դեպի աղետ»,- ասել է բեմադրության ռեժիսորը:
Այս թեմայով այլ հղումներ-1
 28.11.jpg)
.jpg)
