Նա մի աղջիկ է, որը «կարծես գոյություն չունի»06.26.2018
Այսօր Ռուսաստանի Եկատերինբուրգ քաղաքի երաժշտական կոմեդիայի թատրոնը կներկայացնի կանանց սրտերի տիրակալ Կազանովային բոլորովին անսպասելի, հետաքրքիր և նոր դիտանկյունից բնութագրող բեմադրության նախապրեմիերան: Հերոսի անունով վերնագրված ներկայացումը բեմադրվել է ըստ հայտնի բանաստեղծուհի Մարինա Ցվետաևայի «Արկած» պիեսի: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Լուսնի լույսի տակ նա գայթակղում էր կանանց: Ամեն գիշեր մեկ ուրիշի:
Բոլորն այդպիսին գիտեն Կազանովային: Սակայն այս բեմադրության մեջ մեծ սրտակերը հանդես է գալիս այլ լույսի ներքո: Հանդիսատեսը նրան դեռ այդպիսին չի տեսել: Այս բեմադրության մեջ Կազանովան ինքն է անկեղծորեն սիրահարվել:
Երիտասարդ գեղեցկուհի Հենրիետան լեգենդար սիրեկանին մոտենալու համար ձևանում է հուսար և նրանց միջև վեճ է ծագում, որն ավարտվում է մենամարտով: Կազանովան հաղթում է ծպտյալ գեղեցկուհուն, սակայն դրա փոխարեն Հենրիետան նվաճում է նրա սիրտը:
Ցվետաևան իր հերոսուհուն բնութագրելիս օգտագործել է «լուսնային սառույց» բառակապակցությունը: Այսինքն նա մի աղջիկ է, որը «կարծես գոյություն չունի»:
Ներկայացման յուրաքանչյուր տեսարանում Հենրիետան տարբեր է: Նա մեկ երկչոտ է և միամիտ, մեկ էլ շատ վճռական և ուժեղ: Սակայն նա անփոփոխ է ամենագլխավորի դեպքում՝ դեղեցկուհին միշտ հանելուկային է: Այդպես էլ Կազանովան այդ հանելուկը չի կարողանում լուծել:
«Այս անհավանական, շատ ռոմանտիկ, գեղեցիկ պատմությունը այն մասին է, թե ինչպես է Կազանովան դարձել Կազանովա: Յուրաքանչյուր տղամարդու կյանքում պարտադիր կա մեկ կին, որը նրան այս կամ այլ կերպ փոխել է»,- նշում է բեմադրության ռեժիսոր Ալեքսեյ Ֆրանդետին և ասես բացելով փակագծերը ավելացնում, որ դա Մարինա Ցվետաևան է, որը կառուցված է «ինչ-որ թերասացության, ինչ-որ մշուշի, ինչ-որ լուսնային լույսի վրա»:
Այս մյուզիքլի համար կառուցվել են մասշտաբային դեկորացիաներ, բարրոկոյի ժամանակաշրջանին բնորոշ տասնյակ հագուստներ: Երժշտության հեղինակը լատիշ կոմպոզիտոր Կարլիս Լացիսն է: Նա նշել է, որ Կազանովային ներկայացնող երաժշտական ստեղծագործությունների առատության պարագայում ինքը առաջնորդվել է այս նոր ներկայացման կերպարով: «Իմ համար սկզբում եղել է կերպարը և այդպես աստիճանաբար» գրվել է ողջ մյուզիքլը, ընդգծել է կոմպոզիտորը:
Լուսնի լույսի տակ նա գայթակղում էր կանանց: Ամեն գիշեր մեկ ուրիշի:
Բոլորն այդպիսին գիտեն Կազանովային: Սակայն այս բեմադրության մեջ մեծ սրտակերը հանդես է գալիս այլ լույսի ներքո: Հանդիսատեսը նրան դեռ այդպիսին չի տեսել: Այս բեմադրության մեջ Կազանովան ինքն է անկեղծորեն սիրահարվել:
Երիտասարդ գեղեցկուհի Հենրիետան լեգենդար սիրեկանին մոտենալու համար ձևանում է հուսար և նրանց միջև վեճ է ծագում, որն ավարտվում է մենամարտով: Կազանովան հաղթում է ծպտյալ գեղեցկուհուն, սակայն դրա փոխարեն Հենրիետան նվաճում է նրա սիրտը:
Ցվետաևան իր հերոսուհուն բնութագրելիս օգտագործել է «լուսնային սառույց» բառակապակցությունը: Այսինքն նա մի աղջիկ է, որը «կարծես գոյություն չունի»:
Ներկայացման յուրաքանչյուր տեսարանում Հենրիետան տարբեր է: Նա մեկ երկչոտ է և միամիտ, մեկ էլ շատ վճռական և ուժեղ: Սակայն նա անփոփոխ է ամենագլխավորի դեպքում՝ դեղեցկուհին միշտ հանելուկային է: Այդպես էլ Կազանովան այդ հանելուկը չի կարողանում լուծել:
«Այս անհավանական, շատ ռոմանտիկ, գեղեցիկ պատմությունը այն մասին է, թե ինչպես է Կազանովան դարձել Կազանովա: Յուրաքանչյուր տղամարդու կյանքում պարտադիր կա մեկ կին, որը նրան այս կամ այլ կերպ փոխել է»,- նշում է բեմադրության ռեժիսոր Ալեքսեյ Ֆրանդետին և ասես բացելով փակագծերը ավելացնում, որ դա Մարինա Ցվետաևան է, որը կառուցված է «ինչ-որ թերասացության, ինչ-որ մշուշի, ինչ-որ լուսնային լույսի վրա»:
Այս մյուզիքլի համար կառուցվել են մասշտաբային դեկորացիաներ, բարրոկոյի ժամանակաշրջանին բնորոշ տասնյակ հագուստներ: Երժշտության հեղինակը լատիշ կոմպոզիտոր Կարլիս Լացիսն է: Նա նշել է, որ Կազանովային ներկայացնող երաժշտական ստեղծագործությունների առատության պարագայում ինքը առաջնորդվել է այս նոր ներկայացման կերպարով: «Իմ համար սկզբում եղել է կերպարը և այդպես աստիճանաբար» գրվել է ողջ մյուզիքլը, ընդգծել է կոմպոզիտորը: