Հետաքրքրությունը կայանում է այն բանում, որ ինչ-որ մեկին տանջեն12.13.2018
«Թատրոնում ինչ ասես, որ չկա որը գտնվում է այն կողմում և պատահական հանդիպած մարդուն անհասկանալի է: Մենք բոլորս մի փոքր սնահավատ մարդիկ ենք: Հուսով ենք և հավատում ենք, որ մեզ մասնագիտության մեջ օգնում են ինչ-որ որոշակի գործողություններ: Կամ հովանավորում են և ուղեկցում են բարձրագույն ուժերը: Թատրոնը բավականին ոչ պարզ օրգանիզմ է, ամբիցիաների ու տարբեր ինքնասիրությունների մի մեծ կիտուկ: Բոլոր դերասանների մոտ այն լի ու լի է և դա, իրականում, ճշմարիտ է»,- խոսելով ռուսական թատրոնում այսօր պահպանվող բայց հնուց եկած դրական և բացասական ավանդների մասին՝ ասել է Յարոսլավլ քաղաքի Ֆեդոր Վոլկովի անվան դրամայի թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Եվգենի Մարչելլին:Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «iz.ru»-ին:
Այսօր՝ դեկտեմբերի 13-ին, Յարոսլավլի այս թատրոնի տիրույթում է կայացել 2019թիվը Ռուսաստանում որպես թատրոնի տարի անցկացնելու պետական ծրագրի մեկնարկի հանդիսավոր արարողությունը:
Մարչելլին նշել է, որ մարդը չի կարող գնալ դեպի դերասանական մասնագիտությունը առանց սեփական անձի հանճարեղության գիտակցման: Ճիշտ է, «ոչ այնքան հոգեբանորեն առողջ մարդկանց համար դժվար է հարմարվել դրական ավանդույթների հետ» սակայն այդ հանգամանքը նա համարում է «յուրաքանչյուր թատրոնի պատմություևը»: Ռեժիսորը այդ պատմության մեջ առանձնացնում է նաև անվերջ բանսարկություններն ու պատերազմները և ընդգծում. «Կարծում եմ, չկա այնպիսի թատրոն, որտեղ իշխի բացառապես խաղաղասեր ընտանեկան մթնոլորտ»:
Թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարը նշում է, որ թատրոնում բոլոր դերասանները միատեսակ չեն զբաղված: Առավել քիչ պահանջարկ ունեցողներն իրենց վիճակը բացատրում են այն հանգամանքով, որ ինչ-որ մի դերասանուհու կամ դերասանի բախտն ավելի է բերում, որ կան այնպիսիք, որոնք գտնում են ռեժիսորի հետ ավելի մոտ լինելու ճանապարհներ և այլն:
«Դա միանգամայն նորմալ, պատվախնդիր, մի փոքր ավելի շատ նախանձոտ պատմություն է, որը լինելու իր տեղն ունի միշտ»,- ասում է Եվգենի Մարչելլին և ավելացնում, որ թատրոնի ամենագլխավոր ավանդույթն այն է, որ այստեղ, ներսում, որպես օրինաչափություն, հավաքվում են խմբավորումներ՝ ըստ հետաքրքրությունների: Իսկ այդ հետաքրքրությունը կայանում է այն բանում, որ ինչ-որ մեկին տանջեն:
Այս թեմայով այլ հղումներ-1
Մշակույթը նվիրյալի գործ է, իսկ մշակույթի նվաճումներին հանրությանը ծանոթացնելը քաղաքացիական պարտք: Թղթակցեք «Թագլուր» կայքին;
Հեռ.: 099.31.74.60
էլ. Փոստ: taglur@yahoo.com
«Թատրոնում ինչ ասես, որ չկա որը գտնվում է այն կողմում և պատահական հանդիպած մարդուն անհասկանալի է: Մենք բոլորս մի փոքր սնահավատ մարդիկ ենք: Հուսով ենք և հավատում ենք, որ մեզ մասնագիտության մեջ օգնում են ինչ-որ որոշակի գործողություններ: Կամ հովանավորում են և ուղեկցում են բարձրագույն ուժերը: Թատրոնը բավականին ոչ պարզ օրգանիզմ է, ամբիցիաների ու տարբեր ինքնասիրությունների մի մեծ կիտուկ: Բոլոր դերասանների մոտ այն լի ու լի է և դա, իրականում, ճշմարիտ է»,- խոսելով ռուսական թատրոնում այսօր պահպանվող բայց հնուց եկած դրական և բացասական ավանդների մասին՝ ասել է Յարոսլավլ քաղաքի Ֆեդոր Վոլկովի անվան դրամայի թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Եվգենի Մարչելլին:Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «iz.ru»-ին:
Այսօր՝ դեկտեմբերի 13-ին, Յարոսլավլի այս թատրոնի տիրույթում է կայացել 2019թիվը Ռուսաստանում որպես թատրոնի տարի անցկացնելու պետական ծրագրի մեկնարկի հանդիսավոր արարողությունը:
Մարչելլին նշել է, որ մարդը չի կարող գնալ դեպի դերասանական մասնագիտությունը առանց սեփական անձի հանճարեղության գիտակցման: Ճիշտ է, «ոչ այնքան հոգեբանորեն առողջ մարդկանց համար դժվար է հարմարվել դրական ավանդույթների հետ» սակայն այդ հանգամանքը նա համարում է «յուրաքանչյուր թատրոնի պատմություևը»: Ռեժիսորը այդ պատմության մեջ առանձնացնում է նաև անվերջ բանսարկություններն ու պատերազմները և ընդգծում. «Կարծում եմ, չկա այնպիսի թատրոն, որտեղ իշխի բացառապես խաղաղասեր ընտանեկան մթնոլորտ»:
Թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարը նշում է, որ թատրոնում բոլոր դերասանները միատեսակ չեն զբաղված: Առավել քիչ պահանջարկ ունեցողներն իրենց վիճակը բացատրում են այն հանգամանքով, որ ինչ-որ մի դերասանուհու կամ դերասանի բախտն ավելի է բերում, որ կան այնպիսիք, որոնք գտնում են ռեժիսորի հետ ավելի մոտ լինելու ճանապարհներ և այլն:
«Դա միանգամայն նորմալ, պատվախնդիր, մի փոքր ավելի շատ նախանձոտ պատմություն է, որը լինելու իր տեղն ունի միշտ»,- ասում է Եվգենի Մարչելլին և ավելացնում, որ թատրոնի ամենագլխավոր ավանդույթն այն է, որ այստեղ, ներսում, որպես օրինաչափություն, հավաքվում են խմբավորումներ՝ ըստ հետաքրքրությունների: Իսկ այդ հետաքրքրությունը կայանում է այն բանում, որ ինչ-որ մեկին տանջեն:
Այս թեմայով այլ հղումներ-1
Մշակույթը նվիրյալի գործ է, իսկ մշակույթի նվաճումներին հանրությանը ծանոթացնելը քաղաքացիական պարտք: Թղթակցեք «Թագլուր» կայքին;
Հեռ.: 099.31.74.60
էլ. Փոստ: taglur@yahoo.com
 28.11.jpg)
.jpg)
