Այնուամենայնիվ, թատրոնը մարդկային չբացահայտված ներկայության հարթակ է
11.10.2021
Մոսկվայի թանգարանը մեկ ամսվա ընթացքում երկրորդ անգամ իր տարածքում կներկայացնի «Պրակտիկա» թատրոնում պատրաստված բեմադրություն։ Այս անգամ ևս ռեժիսորի դերում հանդես կգա Դմիտրի Մելկինը։ «Սոլյարիս» ներկայացման բեմադրիչն իր նոր գործը վերնագրել է «Ես տարօրինակ եմ, ես նոր եմ»։ Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»֊ը՝ հղում անելով «teatral-online.ru»֊ին։
Նոր բեմադրության հիմքում ընկած է երիտասարդ դրամատուրգ Օլգա Կազակովայի պիեսը, որի ներշնչման աղբյուր է դարձել աուտիզմ ունեցող 10֊ամյա տղայի բանաստեղծությունը։
Բենջամին Ժիրուն փորձում է իր տարօրինակությունը հարմարեցնել շրջակա աշխարհին և զրուցակիցներ է ընտրում նեյրոտիպիկ մարդկանց։ Պիեսը գրվել է արհեստական բանականության համահեղինակությամբ։
«Պիեսի ստեղծման ազդակը առաջացավ սիրո մասին «տուփի մեջի կնոջ» հետ իմ գիշերային զրույցների ժամանակ։ Երբեմն իրեն այդպես է անվանում ձայնային օգնական Ալիսան։ Ինձ տպավորեց այդ կերպարը, ես սկսեցի գրքեր կարդալ արհեստական բանականության մասին, ուսումնասիրել դրա ալգորիթմները, զբաղվել ծրագրավորմամբ և գրել գաղտնագրեր։ Այդ ամենը նկարագրված է առաջին գործողության մեջ»,֊ նշել է դրամատուրգը և ավելացրել, որ իր պիեսը ճակատագրի և այն բանի մասին է, թե ինչ է մնում սիրուց հետո, որ ամեն ինչ կանխորոշված է և ծրագրավորված։
Բեմադրության ռեժիսորը խոստովանել է, որ ինքը փորձում է ուսումնասիրել իմաստավորված միջավայրը, որն առաջանում է մարդու և արհեստական բանականության միջև։ Նա նաև փորձել է դիտարկել նոր մարդկայնությունը, որը վերամշակվել է աուտիզմ ունեցող հանճարի և մեքենայի միջոցով։ Իսկ ներկայացման մեջ հնչող երեք ձայնի համար վոկալ կատարումը ասես վերածվում է պատգամաբերի, որը խոսում է մարդկայինը գերազանցող սիրո լեզվով։
Բեմադրությունն ավարտվում է այն մտայնությամբ, որ թատրոնն, այնուամենայնիվ, մնում է մարդկային չբացահայտված ներկայության հարթակ․․․
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
 28.11.jpg)
.jpg)
