Սերգեյ Դովլաթովի փառատոնոնային 6֊րդ կյանքի կենդանի հոսանքը 09.05.2022
Սեպտեմբերի առաջին հանգստյան երկօրյակը (սեպտեմբերի 3-ը և 4֊ը) Ռուսաստանի հիուսիսային մայրաքաղաքում նվերել էին հայկական ծագմամբ նշանավոր պետերբուրգցու (լենինգրադցու)` գրող Սերգեյ Դովլաթովի հիշատակին։ Այստեղ 6֊րդ անգամ անցկացվել է «Օր՝ Դ» փառատոնը, նվիրված արձակագրին ու նրա ժամանակաշրջանին։ Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»֊ը՝ հղում անելով «teatral-online.ru»֊ին։
Միջոցառմամբ նախատեսված բոլոր իրադարձությունները ասես մեկտեղել են ԽՍՀՄ 1960-1970-ական թվականների ոչ շքերթային մշակույթը։ Երկու օրերի ընթացքում կայացել է մոտ 40 միջոցառում, որոնց թվում նաև փողոցային բեմադրություններ։
Բեմադրություններից մեկը, որը կոչվել է «Երջանկության ուրվականը» կառուցվել Սերգեյ Դովլաթովի կենսագրության մոտիվներով։ Ռուբինշթեյնի փողոցում, Դովլաթովի հուշարձանի մոտ, ներկայացվել է պետական մեքենայի կողմից գրողին ճնշելու և լռեցնելու պատմությունը, որն ի վերջո, հանգեցրեց նրա վտարանդմանը՝ ԱՄՆ։
Վտարանդիության թեման էր շոշափում նաև «Օտարերկրուհին» բեմադրությունը, որի գլխավոր հերոսուհին՝ Մարուսյա Տատարովիչը իր կյանքի ինչ֊որ մի հատվածում լքում է ԽՍՀՄ֊ը և տարագրվում Ամերիկա։ Սակայն որոշ ժամանակ անց նա ցանկանում է վերադառնալ հայրենիք։ Ըստ ներկայացման հեղինակների, դովլաթովյան հերոսուհու ճակատագիրը և հայրենիք վերադառնալու ցանկությունն ի կատար ածելու որոշումը պետք է կայացնեն հանդիսատեսները, որոնք կարծես վերածվում են վտարանդիության հարցերով խորհրդի․․․
Փառատոնի մասնակիցներին ներկայացվել է նաև «Դովլաթով։ Գաղափարապես ես սթափ եմ» պերֆորմենսը։ Այն հենված է եղել գրողի պատմվածքների վրա, որտեղ ի մի են բերվել նրա փորձը, հումորը, ստեղծագործությունը և նրա ոչ դյուրին, բայց զարմանալի կյանքի դրվագները։
Փառատոնը ունեցել է նաև պրեմիերա։ Փողոցում հավաքված հանդիսատեսներին է ներկայացվել «Բանասիրական ֆակուլտետ֊ ռազմականացված պահպանություն» երթուղի֊բեմադրությունը, որի ընթացքում փառատոնի մասնակիցները գործարքների մեջ են մտել ֆիրմային ապրանքներ վերավաճառող (ֆարցովչիկ) Սերգեյ Դովլաթովի հետ։
«Սերգեյ Դովլաթովը իր կյանքի զգալի մասն ապրել է «Ուշ Լենինգրադում», երբ գաղափարական վերահսկողությունը թուլանում էր։ Հայտնվում էին կազմակերպություններ, որոնցում պարտադիր գաղափարական մանթրաները վերածվում էին ձևականության, որոնցում կարելի էր լրջորեն զբաղվել իրական և ոչ թե ցուցադրական գործով։ Մյուս կողմից․ ոչ պաշտոնական մշակույթը հեռանում էր ներքնահարկեր, ի հայտ էին գալիս բնակարանային միջոցառումներ, մասնավոր նվագախմբեր՝ գործարանային ակումբներում, ընդհատակյա պատմաբաններ, որոնք թույլ չէին տալիս ոչնչացնել ռուսական մշակույթը և գիտությունը։ Սերգեյ Դովլաթվը, որը մեկուսացվել էր պաշտոնական իրականությունից, չէր կարող գոյատևել, եթե նրա շուրջը չլինեին մարդիկ և խմբավորումներ, որոնք սատար էին կանգնում կյանքի այդ կենդանի հոսանքին»,֊ խոսելով անցյալ դարի 60-70֊ական թվականների ոչ շքերթային մշակույթի մասին նշել է փառատոնի մասնակից, պատմաբան և գրող Լև Լուրիեն։
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Այս թեմայով այլ հղումներ-1
Սեպտեմբերի առաջին հանգստյան երկօրյակը (սեպտեմբերի 3-ը և 4֊ը) Ռուսաստանի հիուսիսային մայրաքաղաքում նվերել էին հայկական ծագմամբ նշանավոր պետերբուրգցու (լենինգրադցու)` գրող Սերգեյ Դովլաթովի հիշատակին։ Այստեղ 6֊րդ անգամ անցկացվել է «Օր՝ Դ» փառատոնը, նվիրված արձակագրին ու նրա ժամանակաշրջանին։ Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»֊ը՝ հղում անելով «teatral-online.ru»֊ին։
Միջոցառմամբ նախատեսված բոլոր իրադարձությունները ասես մեկտեղել են ԽՍՀՄ 1960-1970-ական թվականների ոչ շքերթային մշակույթը։ Երկու օրերի ընթացքում կայացել է մոտ 40 միջոցառում, որոնց թվում նաև փողոցային բեմադրություններ։
Բեմադրություններից մեկը, որը կոչվել է «Երջանկության ուրվականը» կառուցվել Սերգեյ Դովլաթովի կենսագրության մոտիվներով։ Ռուբինշթեյնի փողոցում, Դովլաթովի հուշարձանի մոտ, ներկայացվել է պետական մեքենայի կողմից գրողին ճնշելու և լռեցնելու պատմությունը, որն ի վերջո, հանգեցրեց նրա վտարանդմանը՝ ԱՄՆ։
Վտարանդիության թեման էր շոշափում նաև «Օտարերկրուհին» բեմադրությունը, որի գլխավոր հերոսուհին՝ Մարուսյա Տատարովիչը իր կյանքի ինչ֊որ մի հատվածում լքում է ԽՍՀՄ֊ը և տարագրվում Ամերիկա։ Սակայն որոշ ժամանակ անց նա ցանկանում է վերադառնալ հայրենիք։ Ըստ ներկայացման հեղինակների, դովլաթովյան հերոսուհու ճակատագիրը և հայրենիք վերադառնալու ցանկությունն ի կատար ածելու որոշումը պետք է կայացնեն հանդիսատեսները, որոնք կարծես վերածվում են վտարանդիության հարցերով խորհրդի․․․
Փառատոնի մասնակիցներին ներկայացվել է նաև «Դովլաթով։ Գաղափարապես ես սթափ եմ» պերֆորմենսը։ Այն հենված է եղել գրողի պատմվածքների վրա, որտեղ ի մի են բերվել նրա փորձը, հումորը, ստեղծագործությունը և նրա ոչ դյուրին, բայց զարմանալի կյանքի դրվագները։
Փառատոնը ունեցել է նաև պրեմիերա։ Փողոցում հավաքված հանդիսատեսներին է ներկայացվել «Բանասիրական ֆակուլտետ֊ ռազմականացված պահպանություն» երթուղի֊բեմադրությունը, որի ընթացքում փառատոնի մասնակիցները գործարքների մեջ են մտել ֆիրմային ապրանքներ վերավաճառող (ֆարցովչիկ) Սերգեյ Դովլաթովի հետ։
«Սերգեյ Դովլաթովը իր կյանքի զգալի մասն ապրել է «Ուշ Լենինգրադում», երբ գաղափարական վերահսկողությունը թուլանում էր։ Հայտնվում էին կազմակերպություններ, որոնցում պարտադիր գաղափարական մանթրաները վերածվում էին ձևականության, որոնցում կարելի էր լրջորեն զբաղվել իրական և ոչ թե ցուցադրական գործով։ Մյուս կողմից․ ոչ պաշտոնական մշակույթը հեռանում էր ներքնահարկեր, ի հայտ էին գալիս բնակարանային միջոցառումներ, մասնավոր նվագախմբեր՝ գործարանային ակումբներում, ընդհատակյա պատմաբաններ, որոնք թույլ չէին տալիս ոչնչացնել ռուսական մշակույթը և գիտությունը։ Սերգեյ Դովլաթվը, որը մեկուսացվել էր պաշտոնական իրականությունից, չէր կարող գոյատևել, եթե նրա շուրջը չլինեին մարդիկ և խմբավորումներ, որոնք սատար էին կանգնում կյանքի այդ կենդանի հոսանքին»,֊ խոսելով անցյալ դարի 60-70֊ական թվականների ոչ շքերթային մշակույթի մասին նշել է փառատոնի մասնակից, պատմաբան և գրող Լև Լուրիեն։
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Այս թեմայով այլ հղումներ-1
