«Ուշադիր կարդա, ուղեղիկ»,- այսպես է սկսվում անանուն նամակը
02.07.2014
« Ուշադիր կարդա, ուղեղիկ,
Մենք քեզ ֆիզիկապես չենք չեզոքացնի: Դա վայել չէ քրիստոնյային: Եվ երիկամներդ չենք պոկի, դա էլ շատ կոշտ կլինի: Իսկ, այ, մասնակիորեն կտրել քո կեղտոտ օրգանը, կլինի շատ արդար: Մենք նկատի ունենք քո կեղտոտ լեզուն: Եվ ոչ ոք չի կարող խանգարել մեզ: Հավատա… Մենք չենք կատակում: Եվ չենք վախեցնում: Մենք զգուշացնում ենք բարեկամաբար…
Այնպես, որ խոնարհ եղիր, փսլնքոտ կաթվածահար»:
Սրանք առանձին «մտքեր» են այն նամակից, որը չորեքշաբթի օրը ստացել է Ռուսաստանի Պսկով քաղաքում Պուշկինին նվիրված միջազգային թատերական փառատոնը հյուրընկալող թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Վասիլի Սենինը:
Մեկնաբանելով այս անստորագիր նամակը Սենինը ասել է, որ ինքը դեռ չի կարող որևէ կասկած հայտնել, քանի որ այն կհնչի որպես մեղադրանք: Նա այդ գրությունը հանձնել է իրավապահներին՝ նշելով որ նամակի վրա կան որոշակի տվյալներ, որոնք փորձագիտական քննությանը ինչ-ինչ նախնական տեղեկատվություն կհաղորդեն:
«Ես նորմալ, կենդանի մարդ եմ և, իհարկե, ես վախենում եմ: Բայց ես չեմ կարող թողնել ու հեռանալ, քանի որ միայն ինձ համար չէ այս ամենը սարսափելի: Պետք է փորձեմ այս իրավիճակը կոտրել»,- ասել է Սենինը:
Նա նշել է, որ ստեղծված պահը շատ պարզունակ իրավիճակից է բխում: «Ինչ-որ մեկի համար թատրոնը ներկայացումներ ու գեղարվեստական գործընթաց է: Իսկ ինչ-որ մեկի համար էլ՝ քաղաքի կենտրոնում գտնվող շինություն, որին հատկացվում են ֆինանսական միջոցներ պետական բյուջեից, որոնք կարելի է յուրացնել»:
Պսկովի թատրոնի շենքը, որը երկարատև հիմնանորոգումից հետո մի քանի շաբաթ առաջ կրկին բացեց իր դռները Ռուսաստանի նախագահի անմիջական ներկայությամբ, այս թատերաշրջանը մեկնարկել է մի քանի նոր ներկայացումներով: Սպասվում են նոր բեմադրություններ նաև առաջիկայում: «Ես ցանկանում եմ, որ այն լինի և խաղացանկային և այնպիսի բեմահարթակ, որտեղ քաղաքի բնակիչները կկարողանան տեսնել այն լավն ու գեղեցիկը, որ տեղի են ունենում այլ քաղաքներում և, նույնիսկ, այլ պետություններում»,- ասել է Սենինը:
Թատերական գործիչը նշել է, որ նամակը այնպիսի խուլիգանական տարրերի մտքի արգասիքն է, որոնցից կան գրեթե յուրաքանչյուր քաղաքում: «Այո, իմ գալուց հետո թատրոնում տեղի են ունենում որոշակի փոփոխություններ: Բայց սա մասնավոր թատրոն չէ, այլ պետական: Եվ այն, որ ինձ վստահել են այստեղի գեղարվեստական ղեկավարությունը, նշանակում է, որ պետությունը հավատում է իմ գեղարվեստական ճաշակին»,- նշել է նա:
Ստեղծված իրավիճակը Սենինը համեմատել է ճոճանակի հետ, երբ ինքը մեկ հայտնվում է այսպիսի նամակի ազդեցության տակ, իսկ հետո տեղափոխվում քաղաքում ընթացող միջագային փառատոնի միջավայր:
«Ապրել այսպիսի ջղային ամպլիտուդայով բավականաչափ բարդ է»,- վերջում խոստովանել է Վասիլի Սենինը:
 28.11.jpg)
.jpg)
