Ըստ նախագծի հեղինակներից մեկի՝ Շեքսպիրը կշրջվեր դագաղ մեջ04.22.2014
Ապրիլի 26-ին լրանում է անգլիացի մեծ դրամատուրգ Վիլյամ Շեքսպիրի ծննդյան 450 ամյակը: Համաշխարհային դասականի ծննդյան օրը յուրօրինակ եղանակով կնշի Մոսկվայի Ազգությունների թատրոնը: Այստեղ արդեն երկու օր է գործողության մեջ է դրվել այդ առիթով մշակված «Շեքսպիր.Լաբիրինթոս» հատուկ նախագիծը: Այդ մասին հաղորդում է «tvkultura.ru»-ն:
«Իսկ արդյո՞ք Շեքսպիրը եղել է», բարձրացվում է հարց, որին պետք է պատասխանեն հանդիսատեսները: Նախագիծը կավարտվի մեկնարկի 3-րդ օրը, ապրիլի 23-ին:
Երիտասարդ ռեժիսորները և նկարիչները, որ կբաժանվեն 8 թիմերի, հանդիսատեսների համար կազմել են էքսկուրսիայի երթուղիներ՝ ըստ շեքսպիրյան ստեղծագործությունների լաբիրինթոսների: Մեկ ու կես ժամանոց ճանապարհորդությունը մեկնարկում է հանդերձարանից և իր մեջ է ներառում թատրոնի բոլոր հարթակները՝ ներառյալ բուֆետը:
Դեռևս հանդերձարանում պարզ է դառնում, որ այս պատմության մեջ, թեկուզ դույզն իսկ մոտ բան, շեքսպիրականին չկա: «Սա մի մեծ երեկո է, որին հրավիրել են ձեզ և դուք ներքաշվում եք մի այսպիսի ճամփորդության մեջ»,-բացատրում է նախագծի նկարիչ Գալյա Սոլոդովնիկովան:
Ինտերակտիվ նախագիծը սկսվում է Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանի ներկայացրած ցուցահանդեսով: Այստեղ կարելի է նստել Մեծ Բարդի գլխին, խմել Համլետի հոր արյունը, ունկնդրել շեքսպիրյան ընթերցումներ ռեպերի ներկայացմամբ, դիտել նրա ներկայացումներից մեկը մուլտիմեդիայի լեզվով և փորձել պարզել, թե հատկապես ո՞ր ներկայացումն է դա:
Ժամանակակից պար, տեսագրական արթ, տիկնիկների թատրոն, օպերա… Հրավիրված արթ-թիմերից յուրաքանչյուրը ներկայացնում է Շեքսպիրի իր ընթերցումները: Նախագիծը պատահականորեն չի անվանված «Լաբիրինթոս»: Դժվար է կողմնորոշվել իմաստների ու զուգահեռների և, անշուշտ, այն հարցի պատասխանի որոնման մեջ, թե ո՞վ է ըստ էության Վիլյամ Շեքսպիրը:
«Ահա սա դեմքն է և արտապատկերը: Սա այնպիսի բրենդ է, ինչպես Միկի Մաուսը: Իսկ Միկի Մաուսը դա Միկի Մաուսը չէ, այլ՝ Ուոլթ Դիսնեյը: Այդ նույնը նաև վերաբերում է Շեքսպիրին, այն ազդեցությանը, որը նա գործել է աշխարհի վրա: Նա պետք է ի հայտ գա: Ցուցակում 80 մարդ կա: Ո՞ր մեկը կարող է նա լինել…»,- նշում է ռեժիսոր Ֆիլիպ Գրիգորյանը:
Շեքսպիրի անհատականության, իսկ ավելի ճիշտ՝ նրա բազմադեմության մասին վիճաբանությունները արտոցոլված են ռեժիսոր Յուրի Կվյատկովսկու «Խմբկոլ» մանրապատման մեջ: «Դա 400 ամյա մի գաղտնի կազմակերպություն է և այն Շեքսպիրի փոխարեն պիեսներ է գրում: Դա այդպիսի ինտերակտիվ դրվագ է, որտեղ բոլոր հավաքվածներին առաջարկվում է մասնակից դառնալ»,- ասում է Յ.Կվյատկովսկին:
Իսկ «Լիկվիդ-թատրոնը» չի նախապատրաստել Շեքսպիրի հոբելյանին նվիրված վերամբարձ ճառեր: Նա վերցրել է ուրիշին պատկանող «Շեքսպիրի մասին խոսք», որը ռուս դասական Իվան Տուրգենևը պատրաստել է անգլիացի դասականի 300-ամյա հոբելյանի առթիվ:
Այս նախագծի ամենաաստեղային մասնակիցը Լիյա Ախեջակովան է: Նրա ձայնով խոսում է առաստաղից կախված լուսամփոփը, որը պահում է Ազգությունների թատրոնում բեմականացված բոլոր շեքսպիրյան պիեսների մասին հիշողությունը:
Ինչպե՞ս կարձագանքեր Շեքսպիրը իր գործերին ու անձին վերաբերող այս մեկնաբանություններին, դժվար է ասել: Ամենից ճշմարտանման պատասխանը առաջարկել է նախագծի հեղինականերից մեկը. «Նա կշրջվեր դագաղի մեջ»:
«Իսկ արդյո՞ք Շեքսպիրը եղել է», բարձրացվում է հարց, որին պետք է պատասխանեն հանդիսատեսները: Նախագիծը կավարտվի մեկնարկի 3-րդ օրը, ապրիլի 23-ին:
Երիտասարդ ռեժիսորները և նկարիչները, որ կբաժանվեն 8 թիմերի, հանդիսատեսների համար կազմել են էքսկուրսիայի երթուղիներ՝ ըստ շեքսպիրյան ստեղծագործությունների լաբիրինթոսների: Մեկ ու կես ժամանոց ճանապարհորդությունը մեկնարկում է հանդերձարանից և իր մեջ է ներառում թատրոնի բոլոր հարթակները՝ ներառյալ բուֆետը:
Դեռևս հանդերձարանում պարզ է դառնում, որ այս պատմության մեջ, թեկուզ դույզն իսկ մոտ բան, շեքսպիրականին չկա: «Սա մի մեծ երեկո է, որին հրավիրել են ձեզ և դուք ներքաշվում եք մի այսպիսի ճամփորդության մեջ»,-բացատրում է նախագծի նկարիչ Գալյա Սոլոդովնիկովան:
Ինտերակտիվ նախագիծը սկսվում է Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանի ներկայացրած ցուցահանդեսով: Այստեղ կարելի է նստել Մեծ Բարդի գլխին, խմել Համլետի հոր արյունը, ունկնդրել շեքսպիրյան ընթերցումներ ռեպերի ներկայացմամբ, դիտել նրա ներկայացումներից մեկը մուլտիմեդիայի լեզվով և փորձել պարզել, թե հատկապես ո՞ր ներկայացումն է դա:
Ժամանակակից պար, տեսագրական արթ, տիկնիկների թատրոն, օպերա… Հրավիրված արթ-թիմերից յուրաքանչյուրը ներկայացնում է Շեքսպիրի իր ընթերցումները: Նախագիծը պատահականորեն չի անվանված «Լաբիրինթոս»: Դժվար է կողմնորոշվել իմաստների ու զուգահեռների և, անշուշտ, այն հարցի պատասխանի որոնման մեջ, թե ո՞վ է ըստ էության Վիլյամ Շեքսպիրը:
«Ահա սա դեմքն է և արտապատկերը: Սա այնպիսի բրենդ է, ինչպես Միկի Մաուսը: Իսկ Միկի Մաուսը դա Միկի Մաուսը չէ, այլ՝ Ուոլթ Դիսնեյը: Այդ նույնը նաև վերաբերում է Շեքսպիրին, այն ազդեցությանը, որը նա գործել է աշխարհի վրա: Նա պետք է ի հայտ գա: Ցուցակում 80 մարդ կա: Ո՞ր մեկը կարող է նա լինել…»,- նշում է ռեժիսոր Ֆիլիպ Գրիգորյանը:
Շեքսպիրի անհատականության, իսկ ավելի ճիշտ՝ նրա բազմադեմության մասին վիճաբանությունները արտոցոլված են ռեժիսոր Յուրի Կվյատկովսկու «Խմբկոլ» մանրապատման մեջ: «Դա 400 ամյա մի գաղտնի կազմակերպություն է և այն Շեքսպիրի փոխարեն պիեսներ է գրում: Դա այդպիսի ինտերակտիվ դրվագ է, որտեղ բոլոր հավաքվածներին առաջարկվում է մասնակից դառնալ»,- ասում է Յ.Կվյատկովսկին:
Իսկ «Լիկվիդ-թատրոնը» չի նախապատրաստել Շեքսպիրի հոբելյանին նվիրված վերամբարձ ճառեր: Նա վերցրել է ուրիշին պատկանող «Շեքսպիրի մասին խոսք», որը ռուս դասական Իվան Տուրգենևը պատրաստել է անգլիացի դասականի 300-ամյա հոբելյանի առթիվ:
Այս նախագծի ամենաաստեղային մասնակիցը Լիյա Ախեջակովան է: Նրա ձայնով խոսում է առաստաղից կախված լուսամփոփը, որը պահում է Ազգությունների թատրոնում բեմականացված բոլոր շեքսպիրյան պիեսների մասին հիշողությունը:
Ինչպե՞ս կարձագանքեր Շեքսպիրը իր գործերին ու անձին վերաբերող այս մեկնաբանություններին, դժվար է ասել: Ամենից ճշմարտանման պատասխանը առաջարկել է նախագծի հեղինականերից մեկը. «Նա կշրջվեր դագաղի մեջ»: