«Համլետ»-ը պտտվող խորանարդի մեջ 12.24.2013
Նախատոնական օրերին Մոսկվայում ավելացել է շեքսպիրյան «Համլետի» ևս մեկ բեմադրական տարբերակի թատերական ազդագիր: Այս անգամ ներկայացման վայրը նշված է Ազգերի թատրոնի հասցեում: Նոր բեմադրությունը, որ իրականացրել է կանադացի հայտնի ռեժիսոր Ռոբեր Լեպաժը կրում է «Համլետ: Կոլաժ» անվանումը: Այդ մասին հաղորդում է «tvkultura.ru»:
Ըստ բեմադրիչի «Համլետ» կարելի է բեմադրել միայն այն դեպքում, երբ գտել ես քո «Համլետ»-ին: «Թատրոնը Ռուսաստանում պարզապես միայն աշխատանք չէ: Այն ինչ-որ կրոն է, թատերական հավատ: Իմ բախտը բերել է ամենատարբեր երկրներում տաղանդավոր մարդկանց հետ աշխատելու հարցում: Բայց հիմա ես պետք է խոստովանեմ, որ ամենից համարձակ և տաղանդավոր դերասանը Եվգենի Միրոնովն է: Զարմանալի համարձակ և առատաձեռն աշխատանքում: Դուք ուշադրություն դարձրե՞լ եք, թե ինչ հիանալի ֆիզիկական մարզավիճակում է նա: Ես էլ դրանում իմ բաժինն ունեմ, այնպես եմ տանջել նրան մեկ տարվա ընթացքում»,- ասել է Լեպաժը:
Դերասանին «Համլետ» ներկայացնելու առաջարկով դիմել է ռեժիսորը: Ինքն էլ որոշել է, որ պետք է բեմադրել մոնոներկայացում: Միրոնովը՝ ամենն է մեկ հոգու մեջ՝ թագուհի, չար հորեղբայր, Օֆելիա, Պոլոնիուս, Լաերտ, Ռոզենկրանց, Գիլդենշտերն և, անշուշտ իշխան Համլետ և այն խենթ դերասանը, որը որոշել է այս բոլորին խաղալ:
«Ինձ համար այն պարզապես «Համլետ» չէ: Դա պատմություն է, որը ներկայացնում է ոմն դերասան, ով գերված է այդ պիեսի վերաբերյալ իր գաղափարներով: Այդ առումով դա շատ հիանալի է, քանի որ ստացվում է շատ թատերական ներկայացում: Դա թատրոն է թատրոնի մեջ: Պատմություն, որը պատմվել է ստեղծագործության ներսում: Այն մասին, որ այն չունի ոչ մի սահման և կարող է հասցնել մինչև ցնորամտության»,- ասել է Եվգենի Միրոնովը:
Ցնորամտություն, խելագարություն և… ներկայացման մեջ կարմիր թելի նման անցնող անսպասելի մի թեմա… լրտեսություն: Պոլոնիուսը լրտեսում է իր դստերը և Համլետին, Լաերտը՝ Օֆելիային, արքան Ռոզենկրացին և Գիլդրշտեյնին ուղարկում է լրտեսելու մեկը մյուսին: Այստեղից էլ ներկայացման ընթացքում ի հայտ եկող 20-րդ դարի 60-ական թվականները՝ լրտեսամոլության ակտիվացման ժամանակաշրջանը: Այնտեղ, ըստ Լեպաժի, ռոմանտիկ Համլետը գերազանց տեղավորվում է :
Բազմադեմ Միրոնովը «Համլետ» մոնոներկայացման մեջ, բացի կերպարանափոխությունները, պետք է հավասարակշռությունը պահպանի պտտվող խորանարդի ներսում: Այստեղ հանդիսատեսը կարող է վերհիշել Լեպաժ ռեժիսորին, որպես «Դյու Սոլեյ » հայտնի կրկեսի երբեմնի բեմադրիչի: Նրա մտահղացմամբ հերոսը կերպարանափոխվում է ակնթարթորեն: Նա պտտում է սեղաններ, փոխում է կեղծամը և գլխարկները, զրուցում է սեփական արտապատկերների հետ, մենամարտում է ստվերների հետ: Դրա համար դերասանին անհրաժեշտ է ոչ միայն տաղանդ, այլև ահռելի ֆիզիկական ունակություններ: Ներկայացումը ոսկերչական տեխնիկական բարդության է: Եվգենի Միրոնովը կատակում է, որ ներկայացման մեջ ներգրավված բոլոր մարդիկ՝ հանդերձավորողները, գրիմի մասնագետները, անտեսանելի ձեռքերը, որոնք օգնում են դերասանին արագ վերակերպավորվելու, իրենց վարպետությամբ ոչնչով պակաս չեն քան Դանիայի իշխանը:
«Խորանարդը հիանալի գաղափար է մի այնպիսի կերպարի համար, ինչպիսին Համլետն է, որովհետև նա շատ տանջահար կերպար է, այնպիսի փակ կերպար է, ով կյանքում ունի շատ կոնֆլիկտներ: Խորանարդը փակ տարածք է, որը կարծես ճնշում է նրա գլուխը: Դա հիանալի կոնցեպտուալ լուծում է այդպիսի հերոսի պարագայում,- ասել է Ռոբեր Լեպաժը:»
Նախատոնական օրերին Մոսկվայում ավելացել է շեքսպիրյան «Համլետի» ևս մեկ բեմադրական տարբերակի թատերական ազդագիր: Այս անգամ ներկայացման վայրը նշված է Ազգերի թատրոնի հասցեում: Նոր բեմադրությունը, որ իրականացրել է կանադացի հայտնի ռեժիսոր Ռոբեր Լեպաժը կրում է «Համլետ: Կոլաժ» անվանումը: Այդ մասին հաղորդում է «tvkultura.ru»:
Ըստ բեմադրիչի «Համլետ» կարելի է բեմադրել միայն այն դեպքում, երբ գտել ես քո «Համլետ»-ին: «Թատրոնը Ռուսաստանում պարզապես միայն աշխատանք չէ: Այն ինչ-որ կրոն է, թատերական հավատ: Իմ բախտը բերել է ամենատարբեր երկրներում տաղանդավոր մարդկանց հետ աշխատելու հարցում: Բայց հիմա ես պետք է խոստովանեմ, որ ամենից համարձակ և տաղանդավոր դերասանը Եվգենի Միրոնովն է: Զարմանալի համարձակ և առատաձեռն աշխատանքում: Դուք ուշադրություն դարձրե՞լ եք, թե ինչ հիանալի ֆիզիկական մարզավիճակում է նա: Ես էլ դրանում իմ բաժինն ունեմ, այնպես եմ տանջել նրան մեկ տարվա ընթացքում»,- ասել է Լեպաժը:
Դերասանին «Համլետ» ներկայացնելու առաջարկով դիմել է ռեժիսորը: Ինքն էլ որոշել է, որ պետք է բեմադրել մոնոներկայացում: Միրոնովը՝ ամենն է մեկ հոգու մեջ՝ թագուհի, չար հորեղբայր, Օֆելիա, Պոլոնիուս, Լաերտ, Ռոզենկրանց, Գիլդենշտերն և, անշուշտ իշխան Համլետ և այն խենթ դերասանը, որը որոշել է այս բոլորին խաղալ:
«Ինձ համար այն պարզապես «Համլետ» չէ: Դա պատմություն է, որը ներկայացնում է ոմն դերասան, ով գերված է այդ պիեսի վերաբերյալ իր գաղափարներով: Այդ առումով դա շատ հիանալի է, քանի որ ստացվում է շատ թատերական ներկայացում: Դա թատրոն է թատրոնի մեջ: Պատմություն, որը պատմվել է ստեղծագործության ներսում: Այն մասին, որ այն չունի ոչ մի սահման և կարող է հասցնել մինչև ցնորամտության»,- ասել է Եվգենի Միրոնովը:
Ցնորամտություն, խելագարություն և… ներկայացման մեջ կարմիր թելի նման անցնող անսպասելի մի թեմա… լրտեսություն: Պոլոնիուսը լրտեսում է իր դստերը և Համլետին, Լաերտը՝ Օֆելիային, արքան Ռոզենկրացին և Գիլդրշտեյնին ուղարկում է լրտեսելու մեկը մյուսին: Այստեղից էլ ներկայացման ընթացքում ի հայտ եկող 20-րդ դարի 60-ական թվականները՝ լրտեսամոլության ակտիվացման ժամանակաշրջանը: Այնտեղ, ըստ Լեպաժի, ռոմանտիկ Համլետը գերազանց տեղավորվում է :
Բազմադեմ Միրոնովը «Համլետ» մոնոներկայացման մեջ, բացի կերպարանափոխությունները, պետք է հավասարակշռությունը պահպանի պտտվող խորանարդի ներսում: Այստեղ հանդիսատեսը կարող է վերհիշել Լեպաժ ռեժիսորին, որպես «Դյու Սոլեյ » հայտնի կրկեսի երբեմնի բեմադրիչի: Նրա մտահղացմամբ հերոսը կերպարանափոխվում է ակնթարթորեն: Նա պտտում է սեղաններ, փոխում է կեղծամը և գլխարկները, զրուցում է սեփական արտապատկերների հետ, մենամարտում է ստվերների հետ: Դրա համար դերասանին անհրաժեշտ է ոչ միայն տաղանդ, այլև ահռելի ֆիզիկական ունակություններ: Ներկայացումը ոսկերչական տեխնիկական բարդության է: Եվգենի Միրոնովը կատակում է, որ ներկայացման մեջ ներգրավված բոլոր մարդիկ՝ հանդերձավորողները, գրիմի մասնագետները, անտեսանելի ձեռքերը, որոնք օգնում են դերասանին արագ վերակերպավորվելու, իրենց վարպետությամբ ոչնչով պակաս չեն քան Դանիայի իշխանը:
«Խորանարդը հիանալի գաղափար է մի այնպիսի կերպարի համար, ինչպիսին Համլետն է, որովհետև նա շատ տանջահար կերպար է, այնպիսի փակ կերպար է, ով կյանքում ունի շատ կոնֆլիկտներ: Խորանարդը փակ տարածք է, որը կարծես ճնշում է նրա գլուխը: Դա հիանալի կոնցեպտուալ լուծում է այդպիսի հերոսի պարագայում,- ասել է Ռոբեր Լեպաժը:»
 28.11.jpg)
.jpg)
