Վերջի տպավորություն թողնողը, իրականում միայն սկիզբ է05.10.2018
Այսօր, մայիսի 10-ին, դրամատուրգ Էնթոնի Շաֆֆերի «Խաղ» պիեսի պրեմիերային ներկա հանդիսատեսը կհամոզվի, որ բրիտանացի հեղինակի ստեղծագործությունը կարող է լինել ոչ միայն մելոդրամայի կամ կատակերգական իրավիճակներ ներկայացնող բեմադրության գրական հիմք, այլև վերածվել իրական թրիլլերի: Ռուսաստանի առաջատար թատրոններից մեկում, Մոսկվայի Ազգությունների թատրոնի փոքր բեմահարթակին մի քանի ժամ հետո ցուցադրվող ներկայացման մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Այն իրականացրել է բուլղարացի ռեժիսոր և փիլիսոփա Յավոր Գիրդևը: Նա իր այս աշխատանքը համեմատում է վիրտուալ խաղի հետ, որտեղ յուրաքանչյուր կերպար վստահ է, որ ուղիղ շարժվում է դեպի իր նպատակ, սակայն, պարզվում է, որ, իրականում, հայտնվում է մոլորության հերթական շրջապտույտի մեջ: Եվ միայն առաջացած նոր ծայրահեղ իրավիճակներում հերոսները գիտակցում են իրենց և իրենց սիրո բնույթի մասին իրական ճշմարտությունը:
Իսկ սիրո պատմությունը հյուսվում է ծեր և հարուստ գրող Էնդրյու Ուայքի, նրա կնոջ, որը ռեժիսորի մտահղացմամբ ընդհանրապես չի երևում բեմում, և այս աներևույթ տիկնոջն օրինական ամուսնուց խլած դերասան Մայլո Թինդլի շուրջ:
«Յավորը խնդրում է մեզ, որպեսզի մենք առավելագույնս փաստացի գոյություն ունենանք: Ինչպես կյանքում: Այնպես, ինչպես դու քեզ կզգաս կյանքում: Ոչ լիովին՝ ըստ Ստանիսլավսկու, այլ, ավելի շատ, ինչպես ըստ Միխայիլ Չեխովի ...»,- կատակով բացատրում է դերասան Ալեքսանդր Նովինը և ներկայացնում իրավիճակը, թե պետք է պատկերել այն ներքին զգացումը, երբ դու այցելում ես պատկառանքի արժանի մեծության տղամարդու և հայտարարում, որ սիրում ես նրա կնոջը, թեև կինը նույնպես տարիների հաշվարկով քեզնից շատ ավելի մեծ է...
Այս պիեսը երկու անգամ էկրանավորվել է՝ 1972թ.-ին («Խաղեր դուրս թռչելու վրա») և 2007թ.-ին («Խուզարկուն»), սակայն ռեժիսոր Յավոր Գիրդևը վստահ է, որ անգամ նրանք, ովքեր դիտել են այդ կինոնկարները, չեն կարող կանխագուշակել իր բեմադրության սյուժեի զարգացումը: Նրա ասելով այն, ինչը վերջի տպավորություն է թողնում, իրականում միայն սկիզբ է:
Այսօր, մայիսի 10-ին, դրամատուրգ Էնթոնի Շաֆֆերի «Խաղ» պիեսի պրեմիերային ներկա հանդիսատեսը կհամոզվի, որ բրիտանացի հեղինակի ստեղծագործությունը կարող է լինել ոչ միայն մելոդրամայի կամ կատակերգական իրավիճակներ ներկայացնող բեմադրության գրական հիմք, այլև վերածվել իրական թրիլլերի: Ռուսաստանի առաջատար թատրոններից մեկում, Մոսկվայի Ազգությունների թատրոնի փոքր բեմահարթակին մի քանի ժամ հետո ցուցադրվող ներկայացման մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Այն իրականացրել է բուլղարացի ռեժիսոր և փիլիսոփա Յավոր Գիրդևը: Նա իր այս աշխատանքը համեմատում է վիրտուալ խաղի հետ, որտեղ յուրաքանչյուր կերպար վստահ է, որ ուղիղ շարժվում է դեպի իր նպատակ, սակայն, պարզվում է, որ, իրականում, հայտնվում է մոլորության հերթական շրջապտույտի մեջ: Եվ միայն առաջացած նոր ծայրահեղ իրավիճակներում հերոսները գիտակցում են իրենց և իրենց սիրո բնույթի մասին իրական ճշմարտությունը:
Իսկ սիրո պատմությունը հյուսվում է ծեր և հարուստ գրող Էնդրյու Ուայքի, նրա կնոջ, որը ռեժիսորի մտահղացմամբ ընդհանրապես չի երևում բեմում, և այս աներևույթ տիկնոջն օրինական ամուսնուց խլած դերասան Մայլո Թինդլի շուրջ:
«Յավորը խնդրում է մեզ, որպեսզի մենք առավելագույնս փաստացի գոյություն ունենանք: Ինչպես կյանքում: Այնպես, ինչպես դու քեզ կզգաս կյանքում: Ոչ լիովին՝ ըստ Ստանիսլավսկու, այլ, ավելի շատ, ինչպես ըստ Միխայիլ Չեխովի ...»,- կատակով բացատրում է դերասան Ալեքսանդր Նովինը և ներկայացնում իրավիճակը, թե պետք է պատկերել այն ներքին զգացումը, երբ դու այցելում ես պատկառանքի արժանի մեծության տղամարդու և հայտարարում, որ սիրում ես նրա կնոջը, թեև կինը նույնպես տարիների հաշվարկով քեզնից շատ ավելի մեծ է...
Այս պիեսը երկու անգամ էկրանավորվել է՝ 1972թ.-ին («Խաղեր դուրս թռչելու վրա») և 2007թ.-ին («Խուզարկուն»), սակայն ռեժիսոր Յավոր Գիրդևը վստահ է, որ անգամ նրանք, ովքեր դիտել են այդ կինոնկարները, չեն կարող կանխագուշակել իր բեմադրության սյուժեի զարգացումը: Նրա ասելով այն, ինչը վերջի տպավորություն է թողնում, իրականում միայն սկիզբ է:
 28.11.jpg)
.jpg)
